Intelligente analyse van Loes Reijmer 

Neptaboes doorbreken

Dingen zeggen die zogenaamd niemand durft te zeggen.

Gelezen: Volkskrant Sir Edmund, 2 oktober 2015

‘Er is toch verdomme niemand die eerlijk zijn mening durft te geven.’ Dat schreef de heer G. Joling op zijn blog. Loes Reijmer: “De site van De Telegraaf maakte er een bericht van en zette de reactiemogelijkheid open. Binnen een dag stroomden er bijna 1.300 steunbetuigingen binnen. ‘Geweldig verwoord wat velen denken maar niet durven te zeggen’, luidde de populairste. Op twee: ‘Geweldig Gerard, een BN’er die zijn echte mening durft te geven, die zijn zeldzaam.’ De site duwde de thermometer des Vaderlands nog wat dieper in de endeldarm en maakte ook hier een bericht van: ‘Verhitte reacties op Gerard Joling’, aldus de kop. ‘Velen prijzen de durf van de zanger.’”

Was het zo nieuw en gedurfd, wat Geer hier schreef? Nee, analyseert Reijmer intelligent. “’Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar’, wordt zelden gevolgd door iets controversieels. Het is een retorische truc, een geurvlag die impliceert: let op mensen, hier komt iets belangrijks. Als er inhoudelijke kritiek op komt, kun je bovendien nog altijd ‘zie je wel, een taboe!’ schreeuwen.”

Dan somt ze wat van die zogenaamde taboes op, met als climax het ‘taboe’ van het zware moederschap waarover journalisten Femke Sterken en Barbara van Erp een boek schreven. De vlag ‘taboe’ werkte perfect als marketing, met een dankbaar podium in RTL Late Night en Volkskrant Magazine.

Reageer op dit artikel:

*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Anti-spam image

*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Anti-spam image

Uw e-mail adres wordt niet gepubliceerd en niet aan derden verstrekt.

Omgangsvormen