Nederland blijft zwijgen, Engeland niet
Fabricage van een oorlogsleugen
P.R.-machinerie VS draaide op volle toeren rond Irak.
Gezien: De Verkoop van een Oorlog
Onder regie van Marije Meerman worden de communicatiestrategieí«n van de VS om de noodzaak van de oorlog in Irak te voeren ontleed. Ze doet dit aan de hand van twee voorbeelden.
Aan de hand van twee voorbeelden ontleedt Meerman ‘the making of’ de oorlogsnoodzaak: de presentatie van Colin Powell voor de VN-Veiligheidsraad op 5 februari 2003 en de persconferentie op 22 maart 2003.
De presentatie van Powell werd een paar dagen nadien al als bedrog gekwalificeerd in een column van Maarten Legene, Powells Pixels: een spel met vervorming van foto’s en leugenachtige duiding.
Genoemde persconferentie kende de deelname van de Nederlandse Luitenant Kolonel Jan Blom. Hij had daar niet mogen staan. Blom wil het achteraf nog eens verklaren. Maar mag dat niet van de ministers van Buitenlandse Zaken en Defensie, inmiddels vaste klant en op deze site.
Meerman zegt hierover: “De krampachtigheid waarmee het dossier Irak in Nederland wordt dichtgehouden vind ik shockerend.”
Wel de Britse generaal Brian Burridge die zelf geen verklaring mocht afleggen op die persconferentie. Dat hij het podium deelde met een onbekende Nederlandse militair was voor hem ‘het bewijs dat het geen serieuze aangelegenheid was’.
Ook één van de Amerikaanse persvoorlichters bekent het spel. Josh Rushing, militair woordvoerder US Central Command over de opdracht van zijn superieuren:
“Ik herhaalde hun leugens. En ik werd geloofd, omdat ik een integere jongen ben en omdat ik een uniform droeg.”
Peter Olsthoorn | 18-03-08 11:42
Uw e-mail adres wordt niet gepubliceerd en niet aan derden verstrekt.
Omgangsvormen