Kijk ons een proeven kunnen
Verrukkulluk, die bioburger
Zelfbedrog met smaakpapillen van mensjens die het enorm met zichzelf en hun smaak getroffen hebben.
Gelezen en gezien: Rosanne Hertzberger (foto) column in NRC, 25 oktober 2014, Lifehunters.tv
Op een delicatessenbeurs vol voedselexperts wordt een BigMac van McDonalds in kleine stukjes gesneden, op een zilveren schaaltje, gepresenteerd als organische hamburger. De response: verrukkulluk!
Kijk naar Serving Mc Donald’s for foodies.
Rosanne, één van ’s lands intelligentste columnisten: “Ik weet niet wanneer dat is gebeurd, die razendsnelle evolutie van de smaakpapillen, maar het is opmerkelijk wat mensen beweren te kunnen proeven. Of het vers is. Of het puur is. Of het biologisch is.
De gemiddelde Nederlander begeeft zich tegenwoordige op duurdoenerige proeverijen, slurpt exquise theesoorten, houdt met ernstig gezicht een glas cognac tegen het licht en overlegt in een restaurant met de ober over de druif, het jaar en of het allemaal wel past bij het geserveerde diner. Het meeste daarvan is theater, aanstellerij.
Frederic Brochet van de Universiteit van Bordeaux voerde de BigMac-truuk al tien jaar eerder uit, maar dan met wijn.”
Peter Olsthoorn | 26-10-14 16:08
Reacties
Johanvb | 02/11/14 om 12:11
Er zit een verschil tussen iets lekker vinden en het bepalen van de kwaliteit.
Als ik aangeef dat een McBurger geserveerd op een zilveren schaaltje lekker is, dan is daar niets op tegen.
Als ik er kwaliteiten aan ga hangen dan ga ik de fout in.
Te vaak zie ik op wijnproeverijen dit soort nonsens voorbij komen. Mensen die een wijn kwaliteiten toedichten die deze niet heeft.
De motieven om dat te doen zijn velerlei maar praktisch altijd ingegeven door een zekere vorm van elitairisme.
Daarentegen moet de omgeving ook niets meer zoeken achter het statement ‘dit vind ik lekker’. Het geproefde wordt niet gekwalificeerd als goed maar als lekker en meer niet, want over smaak valt niet te twisten.