Verkrachting door hele geschiedenis miskend
‘Karaktermoord door Heleen Mees’
Dominique Strauss-Kahn heeft ook geen c.v. dat vrij is van leugen en bedrog.
Gelezen: Volkskrant
Willemijn Ruberg, aan de Universiteit Utrecht docent cultuurgeschiedenis, verzet zich tegen de kwalificatie van Heleen Mees die kamermeisje Nafissatou Diallo wegzet als pathologische leugenaar en daarmee Dominique Strauss-Kahn vrijpleit van verkrachting.
Rubergs eigen onderzoek, onder meer de publicatie ‘ ‘Mother Knows Best.’The Transmission of Knowledge of the Female Body and Venereal Diseases in Nineteenth-Century Dutch Rape Cases’ en dat van Joanna Bourke met Rape: Sex, Violence, History (Recensie Guardian) liggen ondermeer ten grondslag aan haar beschuldiging van Mees en anderen die menen dat de leugens duidelijk maken dat er geen sprake kon zijn van verkrachting:
“Mees sluit met deze kwalificatie van Diallo naadloos aan bij de culturele stereotypen over vrouwen, die eeuwenlang het vervolgen van seksueel geweld bemoeilijkt hebben en het slachtoffer, in plaats van de dader, in het beklaagdenbankje plaatsen.
Heleen Mees richt zich uitgebreid op de achtergrond en levensloop van het kamermeisje, maar het curriculum vitae van Strauss-Kahn, inclusief zijn eerdere misdragingen ten opzichte van vrouwen, laat zij buiten beschouwing.
De nadruk op het gedrag en het karakter van het vrouwelijke slachtoffer kent een lange geschiedenis. Haar aanklacht was minder kansrijk, naarmate haar reputatie minder smetteloos was.
Uit mijn onderzoek naar verkrachtingszaken in de 19de en 20ste eeuw, alsmede uit onderzoek van andere historici, blijkt hoe invloedrijk culturele beelden van vrouwen en vrouwelijkheid waren bij de beoordeling van vrouwelijke slachtoffers van seksueel geweld.
Zo werden forensisch artsen in handboeken geïnstrueerd om bij het onderzoek naar het lichaam van het slachtoffer er vooral rekening mee te houden dat de vrouw kon liegen. Het was de taak van de arts het bedrog te ontmaskeren. Zijn inspectie van het lichaam ging er dus al van uit dat de vrouw een leugenaar kon zijn.”
Hunkering naar seks
“Dit idee van de bedrieglijke vrouw kreeg de eerste decennia van de 20ste eeuw een heel nieuwe draai onder invloed van de opkomende forensische psychiatrie. Hoogleraren psychiatrie werden als getuigen-deskundigen opgeroepen om te zien of het vrouwelijke slachtoffer leed aan hysterie, waarvan een pathologische fantasie het belangrijkste symptoom was.
Zo verwees een arts die als getuige-deskundige optrad tijdens een verkrachtingszaak in 1926 naar de beroemde professor Jelgersma. Deze had, beïnvloed door Freud, geschreven ‘dat de vrouwen, die iets in zich hebben, dat maakt, dat zij verkracht willen worden – niet zeldzaam zijn, weet iedereen’. Hun hunkering naar seks zouden vrouwen later proberen te maskeren door te beweren dat ze tegen hun wil verkracht waren.”
Het beeld van de leugenachtige vrouw heerst ook in de media. De paar procent valse aanklachten krijgen de meeste aandacht. Dat leidt er mede toe dat veel verkrachtingszaken onterecht niet tot vervolging leiden: in de VS en Engeland maar 6 procent.
Verzetten?
“Toch is het idee hardnekkig dat vrouwen die een aanklacht wegens seksueel geweld indienen, liegen. Dat geldt ook voor de stelling, dat vrouwen zich gemakkelijk kunnen verzetten…
…Een van de commentaren stelde dat Nafissatou Diallo zich natuurlijk had kunnen verzetten, ze was immers langer dan haar vermeende verkrachter. Dat vrouwen psychisch niet in staat kunnen zijn tot verzet, werd hierbij veronachtzaamd.
Dat het beeld van de vrouw als pathologische leugenaar, die zich wel fysiek had verzet als ze dat echt had gewild, nog zo gemakkelijk geaccepteerd wordt in de 21ste eeuw, is schrikbarend. Ja, iemand is onschuldig tot hij na een gedegen proces wordt veroordeeld. Ja, het is mogelijk dat er geen voldoende bewijs is voor een vervolging wegens verkrachting.
Maar dit alles neemt niet weg dat de nadruk op het karakter van het vrouwelijke slachtoffer, haar ‘neiging tot liegen’ en haar nalatigheid tot verzet, haar als verdachte aanwijst, en de aandacht volledig wegneemt van de beschuldigde.”
Peter Olsthoorn | 01-09-11 08:51
Reacties
nathan | 01/09/11 om 11:10
Joop Den Uyl hield toentertijd een Italiaanse socialist Mauro Giallombardo de hand boven het hoofd, zie http://marcjosten.com/Profiel5.html.
Heleen Mees doet hetzelfde met DSK. Socialistische vrindjes die elkaars rug wassen.
Ondertussen zit Erwin Lensin 345 dagen en 11 uren vast voor het gooien van een glazen houder voor een waxinelichtje tegen een gepantserde deur van de Gouden Koets. Geen politieke partij hoor ik daarover. De lakeien van de macht zwijgen daarover.
Niquote | 01/09/11 om 15:24
@Nathan
Joh, houd toch eens op met dat eenzijdig schoppen naar links. Voordat je het weet heb je zo’n vreselijk Wilders etiket. Een politicus deugt, of is deugniet. Ongeacht zijn/haar kleur. De grootste nitwit die ik ooit een hand heb mogen schudden is die Jaap de Hoop Scheffer. Toch maar mooi Secretaris Generaal van de NATO geworden. Gewoon een eenarmige bandiet, je gooide er een kwartje in er kwam geprogrammeerd antwoord uit. Hoe dat dan weer kan? Zelfde laken en pak, Kijk de bewegingen van Balkenende daar nog maar eens op na.
Volstrekt eens met je bericht over Erwin Lensin.
Arnold | 01/09/11 om 21:26
Het moeilijke van dit onderwerp is de benadering van de schrijver van het probleem. Verkrachting is een begrip dat een grijs gebied kent waar persoonlijke zaken domineren en de vrouw per definitie het slachtoffer is. Waarom is een vrouw per definitie het slachtoffer? Omdat penetratie alleen bij de vrouw plaats vindt en niet bij de man (onder normale omstandigheden). Dat vrouwen verkracht kunnen worden is een gegeven, dat vrouwen mannen heel hard kunnen treffen door ze van verkrachting te beschuldigen is ook een gegeven, net als de wetenschap dat vrouwen dat weten. De essentie hierin zit hem in de kracht van de partijen, in het ene geval wordt verkrachting geaccepteerd omdat men ervan uit gaat dat de vrouw zwakker is dan de man, in het andere geval is het de kracht van de vrouw die seks heeft en de bewijzen later gebruikt om de man te beschuldigen.
De beschuldiging van verkrachting is derhalve een zaak waarbij de overduidelijke ‘bewijskracht’ in de vrouwelijke psyche zelf zit. Het fysiek aantonen van seks zegt dus nog niets over de vraag of het verkrachting is, hoewel de media daar vaak vrij snel een oordeel over velt. Zo ook in geval van DSK en ik heb een hekel aan socialisten, maar dat laat onverlet dat de vrouw de sleutel heeft/ is van deze zaak.
Drs. Bakker | 04/09/11 om 11:46
Political ideology can corrupt the mind, culture and science.
Vrij naar E.O.Wilson.
Niquote | 06/09/11 om 12:10
@Nathan,
Nee, je zit op volkomen verkeerd spoor. Ik ben financieel volstrekt onafhankelijk en daardoor met mijn bedenkelijk karakter en slappe moraal natuurlijk, zo in mijn spagnost zijn verstrikt geraakt, dat ik mijn spaarzame tijd graag spendeer aan het schrijven van stukjes zoals hier, ter afleiding. Tenminste, als ik daar tussen het drinken door even zin in heb natuurlijk. Voordeel is wel dat er geen hand is die mij voedt, dus kan ik bijten wie ik wil. Jammer dat je in je laatste stukje Lucia de B helemaal bent vergeten. Was er net zo aan gewend geraakt dat je haar ook weer even voorbij liet komen dat het voor mijn gevoel als een nachtkaars uitging. Jammer! Zij, haar vijanden en die kinderen mogen niet worden vergeten en dan laat jij ze zo stuiteren. Bah.
nathan | 06/09/11 om 12:43
Er is nog een belangrijk item in de column vergeten. Heleen Mees, zij vond deze naam veel mooier dan haar eigen naam, vertegenwoordigt de PvdA in New-York. Vandaar haar karaktermoord op dat nietszeggende kamermeisje dat DK voor zijn gerief gebruikte. Of dat met of zonder haar toestemming was is is de kwestie. Zij had een niet zo’n slimme advocaat, dan de oud-quater back en filmster Simpson.
Dus ook hier is de PvdA goed fout. Jij denkt natuurlijk dat de Partij van de Arbeid de partij voor de arbeiders is. Een monsterlijke misvatting, die velen met jou maken.