Boekrecensie Machines like me
McEwan over de leugen in sociaal verkeer
De Britse schrijver Ian McEwan over bedrog en de sociaal noodzakelijke leugen. Wat onderscheidt robot Adam van de mens?
Gelezen: recensie Hans Bouman, Volkskrant, 19 april 2019
‘…Machines Like Me …handelt over de uitdagingen die gepaard gaan met de opkomst van kunstmatige intelligentie. Machines Like Me is gesitueerd in de vroege jaren tachtig, maar het wordt de lezer al snel duidelijk dat dit de jaren tachtig van een soort parallel universum moeten zijn.
…Het motto, ontleend aan Kiplings gedicht ‘The Secret of Machines’, stelt: ‘Wij zijn niet gemaakt om een leugen te begrijpen’. Het concept van de onwaarheid als sociaal smeermiddel, de leugen om bestwil die gezichten redt en voorkomt dat zaken nodeloos uit de hand lopen, het idee, kortom, dat de waarheid niet altijd in alle omstandigheden het hoogste goed is, vooronderstelt een denkwijze die kennelijk typisch en exclusief menselijk is, zelf in het futuristische jaar 1982.
Het parallelle 1982 uit Machines Like Me is overigens geen gratuite gimmick. Het is een dramatisering van het feit dat het menselijk denken en handelen niet altijd langs de banen der logica loopt. Dat toeval, willekeur, inconsistentie en andere storende elementen hun plaats opeisen. ‘Het heden is het fragielste van alle mogelijke constructies’, beseft Charlie.’
In mei verschijnt Machines zoals ik, vertaald door Rien Verhoef
Peter Olsthoorn | 22-04-19 06:24
Uw e-mail adres wordt niet gepubliceerd en niet aan derden verstrekt.
Omgangsvormen