Te veel gevraagd van een aantal redacteuren
Rekenen bij de Volkskrant
Eindelijk durft de Ombudsman van de Volkskrant de staf te breken over het vele belabberde cijferwerk waarmee de redactie haar lezers schaamteloos confronteert.
Gelezen: Volkskrant Ombudsman 20 juli 2018
‘Vaak berust een rekenfout niet zozeer op onvermogen, maar op automatisme, luiheid of domweg vergissingen’, zo staat boven het artikel. En verderop: ‘Snelheid, haast, vluchtig (over)schrijven kunnen ongelukken veroorzaken.’
Dat is harde en terechte kritiek, overigens weer zonder dat man en paard worden genoemd, want je collega-redacteuren kapittel je niet. Er zijn ook uitzonderingen: de meeste economie- en wetenschapsredacteuren van de Volkskrant geven blijkt van goed rekenwerk, en vooral Yvonne Hofs past het fundamenteel goed toe..
Een paar jaar terug stelde ik hoofdredacteur Philippe Remarque van de Volkskrant voor om een aparte redacteur rekenen aan te stellen om alle cijfers in de krant te controleren. Dat heeft hij natuurlijk niet gedaan, want de eerste de beste columnist met een voorspelbare mening levert meer op bij zijn lezers dan juiste cijfers. Die merendeels al even lui en onverschillig zijn waar om het om cijfers gaat.
En dan hebben we het hier nog vooral over flagrante fouten, niet eens over de talloze artikelen die geen cijfermatige onderbouwing krijgen, omdat het simpelweg slecht uitkomt. Zoals bijvoorbeeld met vluchtelingen en immigratie, om goedkope meningen te weerleggen.
Terug naar de Ombudsman, met zijn mooi verhaal. Hij begint direct met de mooiste fout, een flagrante marketingleugen van de hoofdredacteur zelf:
* ‘Doorgaans tellen het Volkskrant Magazine en de Sir Edmund 152 pagina’s. De zaterdagse bijlage V Zomer heeft er 84. Niettemin werd de bijlage op de voorpagina aangekondigd als ‘dubbeldik’. ‘Dubbeldun is eerder op zijn plaats’, schreef lezer Henk van Leeuwen terecht.’
* ‘Momenteel zijn er volgens de VN ongeveer 250 miljoen vluchtelingen in de wereld’, schreef deze krant afgelopen week. Een nulletje te veel: het moesten er 25 miljoen zijn.’
* Kankermiddel 1.000 × goedkoper’, kopte de krant onlangs, en talloze van dit soort voorbeelden: het vermenigvuldigingsteken staat altijd voor vermeerdering
* ‘Elke dag leggen de 6,6 miljard legkippen op onze aardkloot een slordige 3 miljard eieren, genoeg om de hele planeet van Antarctica tot de Noordpool te verpakken in één luchtige reuzenomelet.’ Een lezer rekende het na: het is 0,00036196 procent van het aardoppervlak.
Het gaat om een artikel van Jonathan Witteman. Inmiddels staat er een verbetering, en daaronder een geestige toevoeging: ‘Om een wereldomvattende omelet te bakken zou je ruim 27 millennia lang alle eieren moeten opsparen.’
Fouten maken we allemaal, deze toegeven is voor journalisten veelal nog moeilijker dan rekenen.
Peter Olsthoorn | 28-07-18 08:51
Uw e-mail adres wordt niet gepubliceerd en niet aan derden verstrekt.
Omgangsvormen