Pikken van tekst en ideeën
Kleinzielige journalisten
Journalisten vaak geen haar beter dan het volk naar wie ze met de vinger wijzen.
Gelezen: Ombudsvrouw Volkskrant
De ombudsvrouw: “Bronvermelding is niet alleen beleefd, maar ook essentieel. Anders wordt de lezer in het ootje genomen… Ervandoor gaan met andermans werk komt nogal gemakzuchtig en krenterig over.”
Waarna Annieke Kranenberg eens serie gevallen waarin bronvermelding faalt: topje van een ijsberg.
Zoals in een profiel van Corinne Dettmeijer van de hand van Sander van Walsum. Hij citeert uitgebreid Peter Vasterman. Maar haalde de tekst uit een opiniestuk van Vasterman dat in juni 2014 in NRC verscheen.
“Vaker maken lezers gewag van een vorm van plagiaat. Over een online-artikel over jihadisten in Pakistan mailde een lezer: ‘Hmmm, ik had gisteren iets vrijwel identieks in een krant in mijn hotel gelezen. Even gezocht, en jawel: dat was The New York Times.’ Sommige passages waren letterlijk vertaald, zonder bronvermelding.
Een verhaal op de site over de financiering van IS kwam uit The Guardian.
Een geestig einde: “Evenzo wordt de Volkskrant ook weleens benadeeld. Zo kwam een economieredacteur vorig jaar letterlijke passages van hemzelf tegen in de NRC, inclusief een taalfout (rembini in plaats van renminbi).
Gaat wellicht om dit verhaaltje: het commissariaat van Wim Kok bij de China Construction Bank. “Koks eigen vergoeding is 360 duizend rembini, zo’n 42 duizend euro.”
Peter Olsthoorn | 22-03-15 20:58
Uw e-mail adres wordt niet gepubliceerd en niet aan derden verstrekt.
Omgangsvormen