Leugens.nl

‘Criminele organisatie’ 

ING volgens Jurgen Spelbos

Als zelfs de helft van ‘In het hol van de leeuw’ gelogen of overtrokken is, dan is de andere helft over ING begin van deze eeuw nog leerzaam en vooral zeer de moeite van het lezen waard.

Gelezen: In het hol van de leeuw van Jurgen Spelbos.

In de periode 2000-2005 was Spelbos directeur Communicatie bij ING. In 2005 haalde hij als marketingbaas van ING Nederland de pagina’s van De Financiële Telegraaf met beschuldigingen van het onheus schuiven met budgetten, snoepreisjes accepteren van reclamebureaus en cocaïne snuiven.

Dat was door anonieme bronnen gemeld bij Bart Mos die destijds een hele serie artikelen over grote problemen bij ING publiceerde. En grote onrust veroorzaakte in de ING-gelederen.

De aantijgingen aan het adres van Spelbos waren juist daarvoor intern bij ING geuit door ‘anonieme klokkenluiders’ en na grondig onderzoek afgehandeld door Ralph Hamers. Uitgerekend de man die het acht jaar later schopte tot bestuursvoorzitter.

We weten van hem nu dat hij problemen en gedoe graag oplost door die achter zich te laten en vooruit te kijken. En soms buigzaam is. Maar al met al een ‘goeie peer’ die het beste met de ING-klanten voor had.

Tegenover bestuurders als Eli Leenaars, Hans van der Noordaa en voorzitter Michel Tilmant die het kamp van de ‘aandeelhouderswaarde’ vertegenwoordigden volgens Spelbos. Zo trok Tilmant de kas leeg met extra beloning van aandeelhouders toen ING er al niet al te florissant voorstond.

Tilmant botvierde zijn hobby, het Formule I racen volgens Spelbos met honderden miljoenen verslindende sponsoring. Voorganger Ewald Kost ‘hield van hardlopen, wat leidde tot sponsoring van marathons.’

Van die dingen waarvan je vermoed dat ze heersen bij dit soort bolwerken, maar het is aardig als vermoedens min of meer worden bevestigd. Vooral de beschreven conversaties zijn smakelijk, ofschoon anderen dan Spelbos zich wellicht andere termen en meningen herinneren. Het is op een natuurlijk, daardoor geloofwaardige wijze beschreven.

ING ten tijde van de jaren voorafgaand aan de grote financiële crisis komt vooral over als een onderneming die te groot en daardoor onbestuurbaar was, waar gaandeweg meer ruimte ontstond voor irreëel management en opportunisme.

Gewonnen rechtszaak

Spelbos won de rechtszaak tegen ING, omdat die – volgens de rechtbank – onterecht tegenover Bart Mos weigerde om de onthullingen tegen te spreken. Met een beroep op privacy.

In het boek doet Spelbos, die toen net met vakantie was in Egypte, juist uitgebreid uit de doeken hoe hij ING smeekte om de beschuldigingen wel tegen te spreken. Zoals Hamers ook beloofd had.

De rechtszaak eindigde in een gezamenlijke verklaring dat de beschuldigingen nauwelijks grond hadden. Maar tussen ING en Spelbos was het uiteraard over. Hij had er volgens sommigen, zo schrijft hij in zijn boek, al uitgegooid moeten worden.

ING verzuimde vervolgens om excuses te maken aan Jurgen Spelbos en hem een ruime schadevergoeding aan te bieden. Die mentale en financiële zuinigheid komt ING en vooral een aantal bestuurders en ex-collega’s nu duur te staan.

Er ligt een brisant boek terwijl Spelbos er in een interview met marketingvakblad Adformatie nog een schepje bovenop deed: ING was destijds een ‘criminele organisatie’

Dat laatste was onnodig en is op grond van het boek ook niet houdbaar, ofschoon missers met financiële producten wel ‘onder de pet’ dienden te blijven. Bovendien is de vraag dan waarom Spelbos onderdeel wil blijven van een criminele club en welke roversrol hij zichzelf toedichtte.

Hij spaart zichzelf niet, maar schreef bovenal een lekker boek dat alle vooroordelen over intriges in organisaties bevestigt. Kennelijk bevat het boek te weinig leugens over ING om er weer een rechtszaak over te beginnen, nu van de kant van ING.

Als dit boek vroeg of laat online komt, krijgt een aantal ex-collega’s zoals Ron van Zaalen, Isadora Vogels en Frank van der Voort – die Spelbos’ vijanden werden – het nog zwaar te verduren.

Peter Olsthoorn | 18-02-14 20:41