Leugens.nl

Uitgebreide ontkenning van commissie-Deetman 

Ad van Luyn

‘Wim Deetman verzweeg belastende feiten.’

Gelezen: NRC, Verklaring Deetman.

Wim Deetman heeft volgens NRC in zijn eindrapport over het kindermisbruik in de Rooms-Katholieke Kerk belastende feiten over de toenmalige hoogste kerkleider in Nederland en opdrachtgever, bisschop Ad van Luyn, ontzien. De Commissie-Deetman ontkent met uitgebreide verantwoording.

Andere negatieve informatie is slechts omfloerst weergegeven, met weglating van de naam van Van Luyn, schrijven Robert Chesal en Joep Dohmen in NRC. Ook bisschop Frans Wiertz van Roermond is gespaard volgens NRC

Van Luyn nam medio 2011 afscheid als bisschop van Rotterdam en ging net als voorganger Bär naar het buitenland en weigerde commentaar. Deetman verwees de onderzoekers naar zijn rapport, staat in de krant, maar gaf wel degelijk uitgebreid antwoord (zie onder).

Op jongensinternaat Don Rua van de salesianen in ’s-Heerenberg is in de jaren zestig tiener Stef Janssen mishandeld en misbruikt. Hij stuurde zijn verhaal naar Van Luyn die niet reageerde. Hij zei in media dat kindermisbruik bij de salesianen nieuw voor hem was.
Janssen stuurt zijn verhaal naar de commissie-Deetman. Hij laakt de handelwijze van de bisschop die hem niet hielp. Van Deetman kreeg Janssen een ontvangstbevestiging, maar verder hoorde hij niets.

Van Luyn ontkende als provinciaal-overste van de salesianen van het misbruik geweten te hebben en kwam daar later op terug. Tegen zijn broer Wim, ook salesiaan, waren notabene al klachten over kindermisbruik ingediend.

Behalve Jansen meldde een man die als kind tussen 1947 en 1953 door zeven salesianen ernstig misbruikt te zijn op een jongensinternaat in Ugchelen. Van Luyn weigerde hem te antwoorden. Ook weggelaten in het rapport van Deatman. Toch kreeg de man van de salesianen voor het „uitzonderlijk seksueel misbruik” 68.000 euro smartegeld.

Een misbruikte parochiaan van de Regenboogkerk in Leiden in 2002 kreeg wel antwoord van Van Luyn maar het geval bleef buiten het rapport. Van Luyn probeerde in 1979 bij de politie een misbruikzaak tegen een pedofiele salesiaan te laten seponeren. De man werd overgeplaatst naar Terneuzen waar hij doorging met kindermisbruik en is veroordeeld.

Deze affaire kwam in het rapport, maar zonder de rol van Van Luyn. Van Luyn stelde in 1995 als bisschop van Rotterdam een recidive kindermisbruiker aan die weer in de fout ging en niet werd aangegeven.

Uitgebreid antwoord

Een tweede nog actieve bisschop, Frans Wiertz, is ook gespaard door Deetman, schrijft NRC. De commissie-Deetman ontkent de aantijging, net feitelijk maar met een beroep op haar integriteit:

“Dat het een onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek betreft wil onder andere ook zeggen dat naar de opdrachtgevers toe afstand is bewaard. De melders zijn met respect tegemoet getreden, maar waar in hun meldingen feitelijke omstandigheden aan bod kwamen zijn deze met andere meldingen vergeleken, in gesprekken getoetst en geverifieerd, waarbij ook informatie uit archiefonderzoek is betrokken.

Dit is ook gebeurd bij de melding van de heer J. Hij meldde weliswaar seksueel misbruik maar prominent en overwegend stond in zijn melding zwaar lichamelijk letsel door een medeleerling en de afhandeling daarvan door bestuurlijke verantwoordelijken binnen de Salesianen.

Hierover had hij contacten gelegd met de toenmalige bisschop van Rotterdam, mgr. A.H. van Luyn, en de hogere overste van de Salesianen. De correspondentie met deze hogere overste was bij zijn melding gevoegd en geeft aan dat op zijn verzoek om contact uitgebreid is gereageerd.

Nergens in aan de Onderzoekscommissie voorgelegde stukken wordt gerept van een beschuldiging dat mgr. Van Luyn “het slachtoffer in de steek zou hebben gelaten”. De commissie kon op grond van die correspondentie geenszins de indruk krijgen dat mgr. Van Luyn of de hogere overste zich aan de zaak hadden getracht te onttrekken.

De melding van de heer L. was voor de Onderzoekscommissie aanleiding om met hem een uitgebreid gesprek te voeren en een eveneens uitgebreid archiefonderzoek uit te voeren. De heer L. heeft het verslag van zijn gesprek dat was voorbereid en werd gevoerd door drie onderzoekers van de Onderzoekscommissie (niet in aanwezigheid van de heer Deetman) geautoriseerd en aangevuld.

De heer L. heeft op 17 december 2011 de secretaris van de Onderzoekscommissie bedankt voor de wijze waarop de Onderzoekscommissie met zijn melding is omgegaan [gesprek van de heer L. met de secretaris van de Onderzoekscommissie in Utrecht op 17 december 2011 om 16.30 uur].

De redacteur interpreteert de bevindingen van de Onderzoekscommissie naar zijn eigen inzichten en vermoedens….”

Joep Dohmen dient de waarheid niet, vindt de Commissie-Deetman die zeer uitgebreid inging op vragen van de journalist, onder tijdsdruk gesteld.

Peter Olsthoorn | 17-03-13 10:09