Leugens.nl

Power to the machine 

Leugendetector in Belgie

Nog 400 keer deze maffe methode toegepast, ook in verschrikkelijke misdaadzaken.

Gelezen: FPblog

Op Leugens.nl is veel aandacht geweest leugendetector en voor de voor de controverse.

We kunnen het niet laten om het onvermogen om achter de waarheid te komen met normale bewijslast te compenseren met vertrouwen op een machine die ons tekort aanvult.

Uit België:

Vorig jaar werden in ons land 397 leugendetectortesten afgenomen. Dat zijn er bijna een vijfde meer dan de voorgaande jaren, toen het aantal rond de 300 schommelde (335 in 2010, 270 in 2009, 320 in 2008 en 303 in 2007).

Van de personen, die akkoord gingen om de test te ondergaan, daagden er vorig jaar 111 uiteindelijk niet op, tegenover 112 in 2010, 96 in 2009, 65 in 2008 en 53 in 2007. Niet alle geplande testen worden dus effectief uitgevoerd, omdat verdachten op het laatste moment nog van gedacht veranderen.

“Een verhoor met polygraaf wordt altijd door de politie uitgevoerd in opdracht van een magistraat (procureur des Konings of onderzoeksrechter) en is richtinggevend voor het onderzoek. De resultaten worden officieel niet als doorslaggevend bewijs aanvaard en blijven ter appreciatie van de magistraten. Toch is de invloed van een leugentest, die altijd op vrijwillige basis wordt uitgevoerd, op een rechter of jury niet te onderschatten”, lichtte minister Lahaye-Battheu de bijzondere verhoortechniek toe.

“Bij polygrafische tests worden de fysiologische reacties van de ondervraagde gemeten: bloedvolume, zweetklieractiviteit, ademhaling en hartkloppingen. De polygraaftest is volgens onderzoek 80% accuraat. Vooral bij onschuldigen zou het fout lopen, met mogelijks serieuze gevolgen.”

Polygraaftesten worden hoofdzakelijk in Brussel afgenomen, gezien de lokalen zich daar bevinden. In uitzonderlijke gevallen kan een leugendetectortest op verplaatsing worden uitgevoerd.”

Vreselijk voorbeeld

De machine is dus plaatsgebonden. Buiten dat: leve de mechanische waarheidsvinding. Want hoe betrouwbaar is die?

Uit Het Laatste Nieuws over een verschrikkelijke zaak met mishandeling van een baby.

“Volgens de test waren de ontkennende antwoorden eerlijk. De rechercheur die ter zitting kwam getuigen had het in zeven jaar nog niet meegemaakt dat iemand die volgens het apparaat geen leugenachtige verklaringen had afgelegd, later toch gelogen bleek te hebben.”

Forensisch Psycholoog Ewout Meijer op FPblog: “Hoe sterk is de verklaring van deze rechercheur? Politiediensten die gebruik maken van de leugendetector hebben doorgaans groot vertrouwen in de uitslag ervan. Zo groot dat wanneer een verdachte slaagt voor de test, de verdenking vervalt.

Er is geen reden om nog verder onderzoek naar de verdachte te doen, en het onderzoek zal zich toespitsen op andere of nieuwe verdachten. Maar stel nu dat de geruststellende uitslag van de test onjuist was. En dat de verdachte wél schuldig is. Het onderzoek naar andere verdachten zal dan niets opleveren. De zaak zal niet worden opgelost, zodat nooit zal worden aangetoond dat de eerste verdachte toch loog…

Andersom geldt overigens ook. Is de uitslag van de test leugenachtig, dan denk de politie de dader te hebben. Zelfs als deze blijft ontkennen. Andere mogelijkheden zullen in dit geval niet verder onderzocht worden. Sprak de verdachte toch de waarheid, dan zal die niet boven water komen. Omdat de politie andere verdachten niet zal onderzoeken, blijft de echte dader buiten schot, en komt de foutieve uitslag van de test nooit boven drijven.

Zelfs met de – onrealistisch hoge – schattingen van een nauwkeurigheid van 90 tot 97 procent die tijdens Assisenprocessen nog wel eens te horen zijn zal het bij 300 testen per jaar in 9 tot 30 zaken faliekant fout gaan.”

Die 90 tot 97 procent betrouwbaarheid is uiteraard een leugen op zich, of op zijn minst niet te bewijzen.

Peter Olsthoorn | 15-03-13 14:04