Leugens.nl

Boog voor de Duitsers waar 'nodig' 

Willem Frederik Hermans

Zou zich vrijwillig voor Duitse dienst hebben gemeld. Na al getekend te hebben voor de Kultuurkamer en ‘loyaal’ een baantje te hebben bemachtigd.

Schrijver Willem Frederik Hermans (1921-1995) meldde zich in 1943
vrijwillig voor de Arbeitseinsatz in Duitsland. Dat schrijft historicus Eric Slot deze maand in Historisch Nieuwsblad /op basis van het dagboek van Henk Jonkman.

In dit dagboek staat dat deze Amsterdamse verzetsman Hermans uitschold toen deze in de rij voor het arbeidsbureau stond te wachten op 22 juni 1943 waarop Hermans vertrok.

In 1941 was Hermans student-assistent geworden aan de Universiteit van Amsterdam. Als ambtenaar was hij vrijgesteld van zowel het tekenen van de loyaliteitsverklaring als de Arbeitseinsatz.

Echter, al bij zijn aanstelling aan de universiteit heeft Hermans een verklaring getekend die vrijwel woordelijk overeenkomt met de loyaliteitsverklaring. Op dat moment waren Joden al ontslagen aan de universiteit.

Hermans liet zich er na de oorlog op voorstaan dat hij zich niet als dwangarbeider naar Duitsland had laten voeren. Ook had hij de verplichte loyaliteitsverklaring voor studenten niet getekend. Beide beweringen kloppen, maar bevatten slechts de halve waarheid volgens Slot.

In 2011 maakte de Leidse historicus Willem Otterspeer al bekend dat Hermans in 1942 het lidmaatschap van de Kultuurkamer heeft aangevraagd: W.F. Hermans meldde zich in 1942 aan bij Kultuurkamer

Slot meent ook dat Hermans later wraak nam op Jonkman en andere verzetsmensen , door in zijn roman ‘De tranen der acacia’s’ hen weg te zetten als fantasten en opportunisten.

Hermans opvattingen over goed en kwaad, bij hem veelal een kwestie van moedwil en misverstand, al dan niet gedurende een oorlog, zijn hiermee beter te begrijpen. Zijn houding valt vrijwel samen met die van enkele van zijn weinig benijdenswaardige hoofdpersonen. Zie verder de verklaring van Carel Peeters.

Peter Olsthoorn | 29-04-12 18:12