Een nerveuze en een onderkoelde getuige 

Joris Demmink, roddel en pedofilie – deel 5

Verschillende verhalen met dezelfde beschuldiging: verkracht door Joris Demmink.

In vervolg op Deel 4

De Bakker Schut Foundation publiceerde in haar dossier Demmink videofragmenten van de getuigenissen annex verhoren van de jonge Turken ‘Mustafa’ en ‘Osman’. Zij beweren, apart van elkaar, rond de eeuwwisseling als jonge tieners te zijn verkracht door Joris Demmink. Dankzij de beelden zijn het de zwaarst wegende beschuldigingen aan het adres van Demmink in een lange reeks.

Bij advocatenkantoor Bakker Schut & Van der Plas bekeken we op 8 december 2011 de video’s met de gezichten in beeld. De getuigenissen duren ongeveer een uur. Van ‘Osman’ konden we de hele video bekijken, van ‘Mustafa’ door tijdsgebrek slechts de tweede helft.

Adèle van der Plas is de advocaat van Huseyin Baybasin. Hij zit volgens haar onterecht vast voor moord en heroïnehandel. De Koerd is volgens haar het slachtoffer van een complot waarin Demmink het Openbaar Ministerie en mogelijk ook rechters heeft bewogen om Baybasin tot levenslang te veroordelen omdat Demmink chantabel is voor Turkije wegens pedoseksuele misdaden gepleegd aldaar.

Vooralsnog behandelen we de twee zaken los van elkaar: de veroordeling van Baybasin op dubieuze gronden en de verdachtmakingen aan het adres van Demmink. Immers, ook één van beide beschuldigingen kan juist zijn: ofwel de valse veroordeling ofwel het kindermisbruik door de topambtenaar. Ze kunnen beide juist zijn of beide onjuist, of het kan onderdeel zijn van een reeks bijzondere gebeurtenissen dan wel van een justitiële cultuur in Nederland.

Verhoren beperkt

We vonden de video’s niet schokkend, maar dat doet niets af aan de kernvraag: zijn ze geloofwaardig? Of beter: vinden we ze geloofwaardig? In termen van deze site: hebben ze een slecht geheugen, liegen ze of spreken ze de waarheid? In elk geval hadden we niet de indruk te maken te hebben met acteurs of fantasten. Maar dat is een subjectieve waarneming.

Onbetwist is dat na twaalf jaar er onbewuste verdichting kan optreden, zeker met een traumatische gebeurtenis als kindermisbruik. Een tweede probleem vormt het interviewen. Op verzoek van Van der Plas deed dat Klaas Langendoen, bekend geworden als chef van de Criminele Inlichtingen Dienst Kennemerland en de IRT-affaire (vraagbaak) begin jaren negentig. De toon is voorkomend, begrijpelijk daar het niet om verdachten maar om slachtoffers gaat.

Niettemin ontbreekt node een iets kritischer opstelling op cruciale momenten. De belangrijkste daarvan is de poging om vast te stellen of de vermeende dader al dan niet Joris Demmink was. Langendoen toont een boek met foto’s – waarin ook Ernst Hirsch Ballin, Piet Hein Donner en Fred Teeven staan – en een video met Demmink. Beide jongemannen wijzen Demmink aan, Mustafa doet dit door aangedaan de foto van Demmink doormidden te scheuren.

Direct na die beperkte identificatie is de dader ‘Demmink’ geworden. Langendoen vraagt – althans op video, wellicht is er meer – veel te weinig door over de realiteit en omgang met Demmink, noch wordt duidelijk of de naam eerder wellicht bekend was bij de heren. Dat is geen terughoudendheid vanwege de daad want Langendoen vraagt wel of ze gepenetreerd zijn

Scherpte ontbreekt ook in een vergelijking van beide verdenkingen. Zo vertelt Mustafa (Y.) een afschrikwekkend verhaal over achtervolging en marteling nadat hij met de Turkse journalist in deze kwestie, Burhan Kazmali, had gesproken. Er is ondermeer een scheermes in zijn tong gezet, met de dreiging die helemaal af te snijden.

De suggestie is dat de Turkse autoriteiten niet willen dat er over Demmink wordt getuigd daar hij hun handlanger is in de zaak tegen Baybasin en wellicht andere zaken. Echter, Osman (B.) verhaalt in het geheel niet van repressie of achtervolging. Waarom zou hij daar dan van gevrijwaard zijn gebleven en Mustafa niet?

Vraagtekens en aanknopingspunten

Mustafa maakt op de video een erg nerveuze indruk, schudt voortdurend met de knieën, heeft geldproblemen, een zieke vrouw en problemen om aan het werk te blijven. Het scheuren van de foto hoort erbij.

Osman schetst meer het beeld van de verlegen, maar wel nieuwsgierige jongen die nog steeds beschaamd is door het misbruik en het zijn familie niet durft te vertellen. Hij verschaft belangrijke details die na te trekken moeten zijn:

* Zijn verkrachter heeft hem eerst ‘vijf tot tien keer’ bezocht in de wijk in Istanbul, hem over de bol geaaid, snoep en geld en nog niets gedaan;

* Dader en slachtoffer hadden conversaties;

* De verkrachting vond plaats in een hotel in Edirne waarheen dader en slechtoffer zijn gebracht door de chauffeur die ook de hotelkamer regelde;

* Mustafa wilde niet, probeerde te vluchten en is vervolgens door de chauffeur gedwongen op de hotelkamer te blijven;

Het is twaalf jaar geleden, 1999, toen Mustafa 14 jaar was. Hoe heeft de Nederlandse topambtenaar eerst een aantal versierpogingen kunnen ondernemen? Was hij er zo frequent, want naar eigen zeggen heeft hij sinds 1987 geen voet meer op Turkse bodem gezet? Was dat het waard, want jongens waren ook eenvoudiger te ‘regelen’? Hoe converseerden ze, qua taal?

De bemiddelende politieman ‘Mehmet’ is ook uitgebreid gehoord. Hij ‘regelde’ beide jongens op gebod van hoger in de politieorganisatie in Istanbul. In de stukken van Van der Plas komt het ronselen van Mustafa wel voor, maar van Osman niet.

Mehmet spreekt in het algemeen van straatkinderen die in ruil voor geld veel deden. Ze waren ook tevoren op de hoogte van wat zich ging voltrekken, beweert Mehmet. Dit staat in contrast tot wat Osman beweert, namelijk dat hij is ‘versierd’ en tegen zijn wil in een hotelkamer en in bed met de dader belandde.

Zo is er een aantal onduidelijkheden. Dat neemt niet weg dat de Justitie in Nederland met de aangiften en het aangereikte materiaal serieus onderzoek moet doen. Er vinden heel wat onderzoeken, rechtszaken en veroordelingen plaats met veel minder zwaar materiaal. Demmink kan zich ook verdedigen tegen de getuigenverklaringen aan de hand van oneffenheden en vraagtekens.

Rechtsstaat onwaardig

We vinden deze kwestie een rechtsstaat onwaardig. De heer Demmink wordt al jaren op internet zwaar beschuldigd van kindermisbruik zonder veroordeling. Welk leven moet je dan leiden? Echter, Een juridische zaak blijft uit, zowel wegens smaad als vanwege de verdenkingen.

Demmink beantwoordde wel enkele vragen over de beschuldigingen tijdens het getuigenverhoor in Amsterdam over het bedrog van de familie Poot door Justitie in de Chipshol-zaak.

Zoals we schreven: er moet justitieel onderzoek komen en Demmink moet zich kunnen verweren. Dat zou betekenen dat hij wordt geschorst. De ambtstermijn van Demmink is juist met twee jaar verlengd, terwijl hij reeds twee jaar over het maximum van de normale termijn van zeven jaar heen was. Dit roept het zoveelste vraagteken op.

  • Reacties

  • Jaap | 22/12/11 om 18:00

    @peter olsthoorn @paul
    Prettige goede dagen, comes around, goes around.

  • Anneke | 09/06/12 om 18:04

    Dit is een vreemde dicussie aan het worden. @micha is vooral bezig klokkenluiders het leven zuur te maken (op te hangen, en plein publiek). @leugens.nl is lijkt bezig met staats-PR de ether in te gooien. Kortom, journalisten zijn nogal 1984 geworden, waarbij alle partijen juist doen wat ze zeggen niet te doen. Als iedereen zich nu een beetje houdt aan de rol die ie zich toeeigent, dan kunnen gewone burgers ook weer aan het werk.

Helaas, het is niet (meer) mogelijk om te reageren.