Raad voor de Journalistiek meent:
Klacht BioShape tegen NRC gegrond
Onjuiste, tendentieuze berichtgeving en gebrekkig gebruik bronnen, hoor en wederhoor.
Gelezen: Uitspraak Raad voor de Journalistiek
De klacht betreft het artikel ‘Bioshape trekt spoor van vernieling’ van 21 september 2010, aangekocht van Stefano Valentino (foto) in Brussel, met onder meer:
Bioshape uit Neer had grootse plannen met biodiesel uit Tanzania, maar stevent nu af op een bankroet – een spoor van omstreden houtkap, gedupeerde boeren en misleide geldschieters achterlatend. Een groot plan voor de productie van schone energie in Nederland, gelanceerd door het in Neer gevestigde bedrijf Bioshape, is verworden tot een voorbeeld van controversieel misbruik van natuurlijke rijkdommen in Afrika. Bioshape verkeert nu in surseance, na 7 miljoen euro te hebben verkwist aan een biobrandstofproject in Tanzania dat nooit van de grond is gekomen.”
De raad:
” Kern van de klacht is dat verweerder onjuist en tendentieus over klaagster heeft bericht en dat onvoldoende gelegenheid is geboden voor wederhoor op de strekking van het artikel, namelijk dat klaagster met opzet verkeerd heeft gehandeld ten koste van anderen.
In de publicatie wordt klaagster beschuldigd van (betrokkenheid bij) ‘dubieuze’ praktijken, zoals omkoping bij de verwerving van land in Tanzania, misleiding van Tanzaniaanse boeren en van aandeelhouders, illegale houtkap en gesjoemel met cijfers over de oppervlakte van de proefplantage en met de milieurapportage.
Hoewel de negatieve kwalificaties voornamelijk afkomstig zijn van met naam en toenaam genoemde bronnen, aan wier deskundigheid en betrouwbaarheid redelijkerwijs niet hoeft te worden getwijfeld, presenteert verweerder in enkele passages zulke beschuldigingen als vaststaande feiten.
In de kop is bovendien het resultaat van klaagsters handelwijze geduid als ‘spoor van vernieling’. De gemiddelde lezer zal zich moeilijk aan de indruk kunnen onttrekken dat klaagster willens en wetens juridisch en/of maatschappelijk onoorbaar heeft gehandeld. Klaagster is dan ook door de berichtgeving in ernstige mate gediskwalificeerd. Daarbij komt dat het wederhoor van klaagster – bezien in de context – slechts zeer summier is weergeven.
Het stond verweerder vrij om een kritisch verhaal over het project van klaagster te publiceren, maar hij had met de door derden geuite beschuldigingen prudenter dienen om te gaan en te berichten. Dit klemt te meer daar het – aldus de namens verweerder ter zitting gegeven verklaring – een ingewikkelde kwestie betrof, die in kort bestek is weergegeven.
Door niettemin de beschuldigingen aan het adres van klaagster zonder aanvullend onderzoek en met slechts selectieve toepassing van wederhoor als feiten te presenteren, heeft verweerder onnodig negatief en tendentieus over klaagster bericht.
Verweerder had dit wellicht kunnen voorkomen door gebruik te maken van het aanbod van klaagster om op haar kantoor documenten te komen inzien. In dit verband stelt de Raad vast dat klaagster ter zitting ten aanzien van een aantal beschuldigingen aannemelijk heeft gemaakt dat de juistheid daarvan allerminst onomstotelijk vaststaat.
Door over klaagster te berichten zoals hij heeft gedaan, heeft verweerder journalistiek onzorgvuldig gehandeld.”
Peter Olsthoorn | 18-07-11 17:07
Reacties
Timo | 26/12/11 om 22:02
“Verweerder had dit wellicht kunnen voorkomen door gebruik te maken van het aanbod van klaagster om op haar kantoor documenten te komen inzien.”
En wat zien we op het kantoor van klaagster?
Een hoop vervalste documenten waar we niet één kopie van krijgen om de authenticiteit van de documenten in Tanzania te laten onderzoeken.
Het is opmerkelijk dat de autoriteiten in Tanzania zeggen dat veel documenten die klaagster in bezit heeft vervalst zijn en voor veel geld gekocht zijn.
En dit soort klagers krijgen gelijk van de RvdJ?
Doet de RvdJ zelf niet aan waarheidsvinding?
Laat de RvdJ iedereen met een mooi praatje en mooie ogen gelijk krijgen?