Ouders slachtoffer van 'bewijsvoering' Jeugdzorg
Of beschuldiging waar is, doet er bij kinderrechter niet toe
Jeugdzorg besluit zonder geldige reden tot uithuisplaatsing. Kinderrechters baseren zich op een ‘niet-pluisgevoel’ en zelden op feiten. „Wij doen niet aan waarheidsvinding.”
Het weghalen van een kind bij de ouders door Jeugdzorg gebeurt altijd op een verraderlijke manier.
Hun kind, dat er niets van begrijpt en in paniek raakt, wordt vervoerd naar een locatie die maanden geheim wordt gehouden. Ter voorbereiding op het eerste contactmoment met de ouders – een week of drie later, een uurtje per twee weken, onder toezicht op het kantoor van Jeugdzorg – wordt het kind belast met een strikte geheimhoudingsplicht, zodat het oudercontact al die maanden beladen is met angst voor versprekingen.
In een professioneel ogend rapport van Jeugdzorg lezen de ouders enkele weken later wat zij in de fax van Jeugdzorg aan de kinderrechter ook al hadden zien staan: „jarenlange kindermishandeling” als „hypothese”, maar tot hun verontwaardiging zien zij dat de hypothese zonder onderzoek als vaststaand ‘feit’ in het rapport is vermeld. Hun advocaat maant zijn cliënten om Jeugdzorg vooral niet tegen te spreken.
Fabeltjeskrant Jeugdzorg
Wijzen ouders toch op de onjuistheid van de beschuldigingen, dan krijgen zij van Jeugdzorg te horen: „Daar gaat het niet om in het jeugdrecht. Waarheidsvinding behoort niet tot onze taak.”
Wijzen zij erop dat hun kind niets mankeert en het voortreffelijk doet op school, dan lezen zij tot hun verbijstering in een volgend rapport: „Het kind komt over als een zwaar beschadigd meisje als gevolg van jarenlang huiselijk geweld. Juist het feit dat zij ogenschijnlijk niets mankeert en ‘gewoon meedoet op school’, zou gezien kunnen worden als zorgelijk. Hieruit blijkt namelijk dat zij al jaren rondloopt met een groot geheim en dit nooit met iemand heeft kunnen delen.”
Wijzen zij op de innerlijke tegenstrijdigheid – „Komt over als zwaar beschadigd” en „mankeert ogenschijnlijk niets” – dan is het antwoord weer: „Daar gaat het niet om in het jeugdrecht. Waarheidsvinding is niet onze taak.”
Kaarten zij het aan bij de externe klachtencommissie (voorgezeten door een kinderrechter), dan opent de voorzitter de zitting met de woorden: „Vooraf moet ik u erop wijzen dat het in het jeugdrecht niet gaat om waarheidsvinding.”
Klagen zij bij de Raad voor de Kinderbescherming over het klakkeloos overnemen van evidente onzin, dan krijgen zij te horen: „In het jeugdrecht gaat het niet om waarheidsvinding.”
Komen zij bij de kinderrechter, dan opent ook die de zitting (achter gesloten deuren) met de woorden: „Vooraf moet ik u erop wijzen dat het hier niet gaat om waarheidsvinding.”
Meningen en drogredenen
De Bezwaarschriftencommissie Jeugdzorg rechtvaardigt het niet doen aan waarheidsvinding aldus: „Bij de verslaglegging worden de verschillende meningen niet gepresenteerd als feiten, maar is sprake van een duidelijke bronvermelding”.
Dit is een drogreden. Bronvermelding brengt de waarheid niet dichterbij, omdat de ‘bronnen van Jeugdzorg’ vooral Jeugdzorg zelf is en verder ontoegankelijk zijn. De smoezen:
- Het uithuisgeplaatste kind dat volgens Jeugdzorg steevast zegt de ouders niet meer te willen zien;
- Een collega-Jeugdzorgwerker die zijn ‘hypothese’ heeft geformuleerd
- Een arts of leerkracht die zich heeft laten strikken en nu zelf met een integriteitsprobleem zit;
- Een ter afdekking telefonisch geraadpleegde psychiater wiens mening is gevraagd, maar die het kind of de ouders niet kent;
- Rapporten van ‘ketenpartners’ die de stellingen van Jeugdzorg als uitgangspunt hebben genomen voor hún onderzoek en rapport.
Onderscheid maken tussen feiten en meningen is een kwaliteitskenmerk van een professionele organisatie. Meningen moeten gebaseerd zijn op deugdelijk vastgestelde feiten. Blijken die later niet te kloppen, dan moet de mening kunnen worden bijgesteld en gevolgen ongedaan worden gemaakt.
Onbetrouwbaar
Jeugdzorg schermt ermee dat kinderen thuis gevaar lopen als we hoge eisen gaan stellen aan het bewijs. Daarom moet het ‘niet-pluis-gevoel’ van de jeugdzorgwerkervoldoende zijn. Altijd wordt de zaak van het vermoorde meisje Savanna erbij gehaald, maar die toont nu juist aan hoe onbetrouwbaar het pluis-of-niet-pluisgevoel van de jeugdzorgwerker is.
De niet-pluis-opvatting steunt niet op de wet. Art. 255 BW: „De kinderrechter kan hangende het onderzoek de minderjarige voorlopig onder toezicht stellen indien dit dringend en onverwijld noodzakelijk is. Hij bepaalt de duur van dit voorlopig toezicht op ten hoogste drie maanden en kan de beslissing te allen tijde herroepen”.
et op de woorden ‘dringend’ en ‘onverwijld’ en dan nog geen spoeduithuisplaatsing, maar een spoedondertoezichtstelling.
Onderzoek moet
Alleen in evidente noodgevallen mag worden opgetreden, maar slechts ter bezwering van de acute crisissituatie. Dat moet in elk geval kortstondig zijn en er moet waarheidsvinding op volgen. Dat volgt al uit de betekenis van de wettelijke term ‘onderzoek’.
Die term kan op niets ander gericht zijn dan op de waarheid omtrent het onderzochte geval. Dat moet leiden tot een redelijke vorm van bewijs. Dat is iets anders dan een ‘niet-pluis-gevoel’ of de categorische slogan „wij doen niet aan waarheidsvinding”, die in de praktijk gemeengoed blijkt te zijn.
Het bewaken van de waarheid in de democratische rechtsstaat is wettelijk een taak en een plicht van de kinderrechter. Achter gesloten deuren verzaken kinderrechters die plicht.
Gemene mensenstreken
De problemen zijn onhoudbaar. De brandbrief van de Rotterdamse jeugdrechtadvocaten dateert alweer van december 2008. Een studiedag volgde, en in februari 2010 een rondetafelgesprek met een deels sceptische Commissie Jeugd en Gezin. In de Tweede Kamer klinkt de roep om Jeugdzorg op te heffen.
Vervanging van de Jeugdzorg door een organisatie met een nieuwe naam – Centra voor Jeugd en Gezin – zoals de Voogdijraden werden vervangen door de Kinderbescherming, leidt alleen maar tot een nieuw orgaan met mensen „met dezelfde mensenstreken”.
Maatregelen moeten niet alleen zijn gericht op de uitvoerders, zoals gezinsvoogden en hun leidinggevenden maar op de gezagsdragers die in de rechtsstaat verantwoordelijk zijn voor het boven tafel komen van de waarheid: kinderrechters. Kinderrechters die de waarheid niet bewaken moeten voor een in te voeren openbare ‘waarheidskamer’ kunnen worden gebracht.
*) Peter Prinsen (foto) is oud-advocaat en specialist in het familierecht. Zie ook Peterprinsen.nl
Peter Prinsen | 28-03-11 15:19
Reacties
De regt | 10/11/15 om 17:44
Ik heb soms 6-10-2015 ook met ze te maken en met het dit team Gorinchem van Geffen ze heb ons met leugens voor een gesprek bij mekaar gezet en hr wiedels van veilig thuis doet daar ook aan mee en nu zijn we aan gemeld bij de kinderbescherming rot\dor we hebben alle bij bespreken gehad met Kooy \kraanen daar van alles wat gezet woord adders op papier gezet en dan staat er op dat ik nergens op antwoord ik heb twee keer 21papieren gekregen en elke keer er op geantwoord maar wat er is met ze voor deze clubjes doen ze alles via what app SMS met me en ik lees hier van andere dat het nog veel erger is er zou met ons ges
Proken worden met hulp met ze zessen. Door te gaan maar ze waren er allang me bezi g voor van Geffen uit Gorinchem en wissels van veilig thuis met leugens het zijn voor mij ik heb een groot probleem met van Geffen ze zegt dat bij haar op zoekt op haar werk plek het stadhuis
En dat ik haar staat op te wachten achter het stadhuis om vijf uur die trut wiendel ook zo geval hij heb contact met me vrouw ex en daar daar vertelt hij alles aan ook als hij mij aders geef geef ik dat van hem aan de ex met leugens ik kan nog lang door gaan dan is het een boek over ze maar tot nu is het even genoeg
ria | 02/12/15 om 18:58
Een goed avond ,ik wordt niet goed van de jeugdzorg in feb2015 moest jonte van 14jr zoon met spoed weg en dan gezinshuizen,
was voor onder zoek met spoed , en nu nog steeds niet onder zoek geweest ,ze haal steeds veder van me weg en moet zelf onder control met zoon praten voor de telfoon Het wordt steeds erg die man van gezinhuis had iets tegen worden mee gehad, maar ze kom er ge woon mee weg je mag geen tegen praten geen voogd en geen gezinhuis !, Ik vindt de heel gang van zaken ver van normaal, en dan ze krijg alles voor elkaar zelf dat nog langer uit huis moet had afspraken gemaakt in jullie ,eder was geplek, Toen was nee nu breng we hem niet want we gaan op vanktiee ! En hoe hier met toeters en bellen uit huis is gegehaal is , Kan er niet bij ,als eerlijk bent wordt ook ge straft raar boel en het lijkt wel of ze gek wil hebben!!! maar laat nooit toe hoop op beter tijden
Verstoten Vader | 06/04/16 om 20:56
BJZ Apeldoorn heeft op basis van een melding van een 17-jarige meisje (mijn dochter) een besluit genomen, dat zij naar een opvanghuis mag gaan. Zij zou getraumatiseerd zijn door de mishandelingen van vader (van mij dus).
De beschikking is ondertekend door een leidinggevende psycholoog, tevens directeur/manager van afd. Apeldoorn. De inhoud van de argumenten zijn echter niet getoetst op waarheid. Het meisje, overigens ook vergezeld door haar moeder, beweert hiervoor ook in behandeling te zijn geweest bij een psycholoog. Bij navraag door de vader blijkt psychoog weliswaar bekend te zijn met deze bewering, echter heeft de psycholoog desgevraagd aangegeven dat er helemaal geen sprake is van trauma door vader.
De beschikking is afgegeven aan alle belanghebbenden behalve gezaghebbende vader.
Toen de beschikking via de reguliere post toch bij vader binnenkwam, heeft hij verhaal gehaald aan de ondergetekende (psycholoog). Op de vraag of zij hun oudere beschikkingen van afgelopen jaren (BJZ heeft een dossier van 2008-2012 over de kinderen, waarin staat dat vader juist goed handelde en moeder juist niet), meldde de psychoog: ‘Dit hoeven wij niet´.
De indicatie is nu wel afgegeven, en de verzekeraars betalen nu wel de onderdak- en personeelskosten aan Riwis. Kan er hier sprake zijn van fraude?
Overigens heeft vader aangifte gedaan wegens belediging, maar politie heeft dit direct afgewimpeld dat er geen sprake kan zijn van belediging.
jesca | 06/07/16 om 11:11
Ik weet niet of er nog gereageerd wordt op deze site. Maar kort verslag, bjz heeft mn 3 kids uhp en wat ik ook doe, zeg, laat zien ze blijven maar verlengen en ik sta met mn hoofd tegen een muur. Ik kom er niet uit. 27 juli is mn zitting en hier kan ik voor de laatste keer proberen de verlengingen tegen te gaan maar ik weet niet meer hoe. jescaobn@gmail.com
anoniem | 16/08/16 om 21:32
Hoe is het mogelijk dat de rechters in de rechtbank in Haarlem klakkeloos de leugens van bureau jeugdzorg als waarheid aannemen?
Hoe is het mogelijk dat er zelfs geen politieke partij te vinden is die tegen deze manipulerende instantie opkomt?
Hoe is het mogelijk dat het pleeggezin het biologische gezin kan zwart maken door leugens en ze dan nog gelijk krijgen ook!
Satan is de vader des leugens Johannes 8 vers 44.
A. Krebs | 19/08/16 om 13:10
Lees net het verhaal van Liesbeth uit 2011!!!! En nog steeds gebeurt het zo….zo herkenbaar, ellende. Pleeggezin maakt moeder zwart en beweert dat zij niet capabel is……Zijn ex zwager en schoonzus!!!! Bang om de waarheid te vertellen…..bang voor hun leuke extra inkomen!!!!Vader kan niets meer beweren inmiddels…is niet meer van deze wereld, maar zij zetten door met hun verhalen en het vervreemden van de kinderen van hun moeder en familie! Maar ja ….wie zijn wij….roependen in de woestijn, niemand luistert er…zelfs de politiek niet…nee het is gewoon het rondpompen van geldstromen over de ruggen van kinderen!!!
moeder30 | 20/09/16 om 15:31
hoi
en wat kan ik doen met het bewijs. terwel het volgens de advokaten kansloos is om de waarheid boven tafel te leggen over 4,5 mnd bij het HB omdat bjgz dit niet gerapporteerd heeft ? door de rapportages en hun meningen die bjgz op papier hebben gezet.
ben ik nu alle twee mijn kinderen kwijt.
– geen gezag heb tot 2 februari 2016
– niet de financiële middelen heb om een zeer goede advokaat te hebben.
en een advokaat te hebben die er helemaal voor gaat en tegen JGZ durft.
wat kan ik hieraan doen al heb ik serieuze advokaat en bewijs.
help….
P. van den Hoven | 28/09/16 om 15:09
Heb in 1990 door eigen toedoen met Kinderbescherming te maken gekregen. Mocht rapporten lezen. Mijn opmerking dat er o.a. inwendige tegenspraken in zaten werd weggewuifd. Kritiek werd afgedaan met de smoes dat de tijdsdruk te hoog was. Één keer viel mij een pertinente onjuistheid op. Deze onjuistheid is enkele malen opgedoken in daarop volgende rapporten waaruit voor mij bleek dat men spiekte in eerdere rapporten hoewel rapporten werden afgesloten met de opmerking dat ze op zichzelf stonden en een weergave van het ogenblik. Toen ik mijn kritiek over de rapportages uitte tegen een rechter werd ik over het brilletje zeer verwaand aangekeken: hoe durfde ik!
Nochtans baseren rechters zich op waardeloze rapportages die zij kritiekloos accepteren.
Ook werd het mij in die tijd duidelijk dat medewerkers de rechters manipuleren.
Gelukkig heeft een latere medewerker van Kinderbescherming mij later gelijk gegeven in de armetierige kwaliteit van de rapportages en verteld dat de rechtbank in deze kwestie ernstig gezichtsverlies had geleden, maar de kwade gevolgen waren toen niet meer te keren. Omwille van mijn kinderen durfde ik indertijd de zaak niet openbaar te maken.
Vanitas a.k.a. Justitia is de naam van dit circus dat kennelijk nog altijd draait.