Verhagen lacht in zijn vuisje
”˜Misverstand’ Wouter Bos
Met de kennis van vandaag had ik gisteren niet gelogen
brief van Navo-chef Anders Fog Rasmussen aan de Nederlandse premier Jan Peter Balkenende. Hij verzoekt Nederland tot een jaar na afloop van de deelname aan de missie in Uruzgan langer in augustus 2010 nog militair actief te blijven in dieselfde provincie.
De brief is gedateerd donderdag 4 februari 2010. Vice-premier Wouter Bos beweert op donderdag 11 februari 2010 de brief niet te kennen. Collega-minister Maxime Verhagen zegt dat Bos de brief wel kent. Wie liegt er?
Minister Bos in Pauw & Witteman:
Een dag later moest Wouter Bos in de regeringsverklaring bekennen dat hij wel degelijk op de hoogte was van de contacten met de Navo en de brief met hem was gedeeld:
Tekst verklaring Bos:
“In de ministerraad is de onduidelijkheid besproken die in de media ook is ontstaan over de aanleiding van het verzoek van de NAVO aan Nederland betreffende een andere, nieuwe missie in Uruzgan.
In de ministerraad is vastgesteld dat gedurende met name de laatste vier maanden intensief en veelvuldig overleg heeft plaatsgevonden over Afghanistan tussen de zes meest betrokken bewindspersonen. Daarbij is gesproken over opties en mogelijkheden voor een eventuele Nederlandse bijdrage in Afghanistan na afloop van de huidige missie in Uruzgan.
Die gesprekken waren inventariserend en onderzoekend van aard en daarbij is geen enkele committering aangegaan of op geen enkele wijze vooruitgelopen op een Nederlands kabinetsbesluit. Op basis van deze besprekingen is contact onderhouden met de NAVO teneinde een beeld te krijgen van de prioriteiten en posterioriteiten van de ISAF en van de mate waarin eventueel door Nederland te stellen randvoorwaarden voor bepaalde opties zouden kunnen worden vervuld.
De minister van Buitenlandse Zaken heeft in goed overleg met de betrokken bewindslieden contact onderhouden met de secretaris-generaal van de NAVO en deze heeft in het licht van die contacten het inmiddels bekendgemaakte verzoek aan Nederland gericht.
Zoals in de kennisgevingsbrief van 9 februari ook is vermeld, onderzoekt de regering thans de mogelijkheid en de wenselijkheid van de door de NAVO verzochte missie in Uruzgan evenals die van andere opties.”
Al enkele weken speelt de zaak. Inhoudelijk gaat het om de vraag of, en zo ja op welke wijze, Nederland actief blijft in Uruzgan. De discussie wordt beí¯nvloed door de komende gemeenteraadsverkiezingen van 3 maart 2010 en de wens van de kabinetspartijen om niet te breken vóór de Tweede Kamerverkiezingen van
Zie de reconstructie op een NOS weblog: Op woensdag 3 februari besluit de PvdA intern de optie die eht CDA wel wenst, met één jaar verlengen met een kleinere missie in Uruzgan, af te wijzen. Een dag later komt de brief aan Balkenende van de Navo.
Op 9 februari komt het bestaan van de brief naar buiten, maar niet de inhoud. Op verzoek van minister Bos spreekt het kabinet niet over de enige optie in de brief maar over het meervoud ”˜opties’ en over ”˜Afghanistan’ in plaats van Uruzgan.
Peter Olsthoorn | 14-02-10 12:10
Reacties
Jan van der Zanden | 08/03/10 om 14:22
Koenders was katvanger voor Bos
CDA minder wereldvreemd dan we dachten
Velen met mij hebben zich ongetwijfeld afgevraagd hoe het CDA toch zo naí¯ef kon zijn om de missie in Uruzgan voort te willen zetten, terwijl er een overduidelijke Tweede Kamermeerderheid tegen deze missie was. In het TV programma Buitenhof heeft Balkenende zondagmiddag met zijn feitelijk relaas blootgelegd, dat het CDA toch aanzienlijk minder naí¯ef was, dan in de media is gesuggereerd. En dat de PvdA het politieke spel heel amateuristisch heeft gespeeld. En daardoor de Grondwet overtrad (de Regering spreekt met één mond) en afgelopen donderdagavond en nacht voor een beschamend spektakel in de Tweede Kamer zorgde, teneinde de machtspositie bij de gemeenteraden veilig te stellen.
Al in 2009 is een Plan B ontwikkeld om de militaire missie om te vormen in een overdrachtsmissie, zodat de Afghanen zelf de veiligheidstaken op zich zouden kunnen nemen. Zowel Bos als Koenders (PvdA) hebben vele gesprekken hierover gevoerd met de CDA- en CU-ministers Balkenende, Verhagen en Middelkoop. Zij konden kennelijk goed met dit idee leven. Het ging zelfs zo ver dat nog op 2 februari jl. er 4 eisen van de PvdA werden geformuleerd om mee te doen, waaronder de eis van een formeel verzoek van de NAVO om e.e.a vervolgens te kunnen bespreken met de PvdA-fractie. Dat lijkt logisch en ordentelijk. En klopt ook exact met alle uitspraken van CDA- en PvdA politici in de afgelopen hectische dagen.
Vervolgens is dit Plan B vrijwel zeker op een veto van de PvdA-strategen en/of fractie gestuit, omdat een dergelijke missie strijdig lijkt met eerdere afspraken en dus moeilijk publiekelijk is te “verkopen”. Dit zou in de Tweede Kamer en tijdens de campagne voor de Gemeenteraadsverkiezingen door de SP uiteraard geweldig uitgebuit worden. De koninklijke weg kon vanaf toen al niet meer bewandeld worden: het kabinetsvoorstel afwachten en dan dit door de PvdA-fractie in de Tweede Kamer af laten schieten. Het besluit over Uruzgan moest immers voor 1 maart genomen worden. Zowel het afschieten door de PvdA-fractie van het goed voorbereide besluit als uitstel tot na 1 maart zou desastreus uitwerken voor de verkiezingsuitslag van de PvdA.
Dus moest er een list verzonnen worden. De afwezigheid van Bos op 2 februari was wellicht al geregisseerd. Koenders moest het spel nog even meespelen, zodat vervolgens Bos openlijk zijn verontwaardiging kon uiten over “de onverwachte brief van de NAVO”en Koenders als een baksteen kon laten vallen met zijn inbreng en afspraken op 2 februari. En Bos zelfs kon veinzen dat hij van geen brief van de NAVO wist. Aldus is geschied. Begrijpelijk dat CDA en CU furieus waren en de onderlinge verhoudingen onherstelbaar verziekt waren. De wijze van optreden van Koenders in de late avond van het Tweede Kamer debat afgelopen donderdagnacht klopt: zijn “redding” van Bos, toen die in een penibele situatie kwam omdat hij bij eenieder de indruk wekte een loopje met de waarheid te nemen, past helemaal in de rol van katvanger. Uiteraard mocht Bos zo min mogelijk in het openbaar beschadigd raken”¦..
Kortom: de PvdA-verkiezingsuitslag voor de gemeenteraden en de verwachte aanval van de SP waren belangrijker dan een afgewogen besluit over Uruzgan. Vanuit machtspolitiek standpunt overigens volkomen begrijpelijk. Maar het was wel het gevolg van het feit dat Bos en Koenders in 2009 en januari 2010 grote politieke inschattingsfouten hadden gemaakt. Door serieus mee te gaan in de creatief bedachte overgangsoplossing voor Uruzgan en daarmee een 2e Srebrenica te voorkomen hadden zij regeringsverantwoordelijkheid betoond, maar waren hun machtspolitieke verantwoordelijkheid even vergeten. De PvdA strategen eisten een ombuiging. En om Bos te sparen moest Koenders als joker worden ingezet.
Inmiddels hebben ook Donner, Verhage, Middelkoop, Rouvoet en Klink allemaal verklaringen afgelegd in interviews die het gedraai (c.q. de leugen) van Bos bevestigen. Het is iets te onwaarschijnlijk dat die allemaal liegen……
Treurig voor een partij die regeringsverantwoordelijkheid zegt te nemen.
Jan vd Zanden