Publicatie in de tang door nieuwe privacyregels
Kleintje Muurkrant weer veroordeeld
Publicatie verliest vonnis van Henk van de Meene vanwege suggesties over criminele banden. En moet alle artikelen over hem verwijderen.
Gelezen: Vonnis in kort geding van 4 juli 2008
Henk van de Meene is ondernemer. Hij maakte fortuin in onroerend goed in met name de Benelux en Duitsland. En heeft kennelijk plezier in het ondernemen, zoals met een nieuwe koffer voor de prijs van 20.000 dollar (‘de Henk‘) waarmee hij Forbes haalde. Ook Elsevier publiceerde over de koffer in 2004. (foto).
Daar staat de volgende frase in over de koffernaam: “Het is de voornaam van de 58-jarige Henk van de Meene, die liever niet met naam en toenaam wil worden genoemd”¦” Dan de reden volgens Elsevier: “”¦omdat hij vindt dat het om het product Henk gaat en niet om de man zelf.”
Datzelfde Elsevier publiceerde veel eerder, in 1997, een artikel waarin criminele verbanden worden gesuggereerd van ‘Henk van de M’. Die zijn ‘erg gedateerd en weinig relevant’. Zegt de rechter. En dat het ook onbewezen is, want Van de Meene is nooit vervolgd.
Kleintje Muurkrant hield zich niet in en noemde Van de Meene voluit in verband met de zaak waarvoor hij destijds is gehoord, maar nimmer vervolgd.
Kleintje Muurkrant bracht die zaak in verband met een actuele kwestie met teakplantages waar Van de Meene ook bij betrokken zou zijn. De Autoriteit Financií«le markten heeft dit in onderzoek. Maar, zei Van de Meene, zag geen reden reden om ondernemingen waarbij Van de Meene betrokken is, aan te pakken.
Van de Meene eiste van Kleintje Muurkant dat het alle artikelen met zijn naam zou verwijderen. Dat deed Kleintje niet, dus volgde er een kort geding.
En dat leidt alsnog tot verwijdering van de artikelen. Want de voorzieningenrechter in Den Bosch vorderde dat de Persoonsgegevens van Van de Meene weg moeten van de site.
Dat is gedaan op grond van de richtsnoeren voor internetpublicatie van persoonsgegevens van het CBP, het College Bescherming Persoonsgegevens. Die zijn bedoeld om personen de mogelijkheid te bieden persoonsgegevens te laten verwijderen. Er wordt wel een uitzondering gemaakt voor journalistieke doeleinden.
Maar in dit geval oordeelde de rechter de publicatie van artikelen met de volledige naam en verdenkingen als onrechtmatig. Er is geen schadevvergoeding geí«ist dus ook niet toegewezen, wel een dwangsom van 500 euro per keer dat Kleintje Muurkrant het vonnis overtreedt.
Ook is niet geí«ist dat Kleintje zoekdiensten verzoekt om de artikelen te verwijderen uit het geheugen. Daar zijn ze nog te vinden.
Peter Olsthoorn | 12-07-08 18:09
Reacties
Verbal Jam | 13/07/08 om 00:13
Even dat koffertje bekeken: ‘retrofuturistic design’. Tenenkrommende contradictio in terminis. ;-)
Ruud | 13/07/08 om 00:15
De rechtspraak lijkt er met weer een vonnis tegen Kleintje Muurkrant (eerder beet deze in het stof in de zaak Melchior en Kuijpers) en SDN (ook Kuijpers), steeds meer het internet aan banden te willen leggen. Als dit allemaal zo evident is, waarom voert de staat dan geen duidelijke wet in tegen “naming” en shaming”. Het internet is ooit begonnen als een vrijplaats voor meningen en stellingen. Een heilige graal met ondermeer artikel 10 EVRM als baken. Dit soort netkwesties beginnen onderhand meer op een voorbode van het “Wild Wide West” te lijken, waarbij de argusloze lezer maar een gerechtelijke uitspraak moet afwachten, totdat deze een artikel mag absorberen. Het afkorten van personalia, het balken van foto’s”¦ Geen duidelijke regels van overheidswege, maar de uiteindelijke verantwoordelijkheid van oude en dit soort nieuwe (amateur) journalisten? Wanneer is iemand een journalist of een publicist? Waar ligt de grens tussen “nieuws” duiden en “meningen” columneren? Het webminnend koetjesvolk is toe aan duidelijkheid. Internet aan banden? Prima. Maar niet in de achterkamertjes van een onduidelijk rechtssysteem waar de kans 50% – 50% op spitsroeden lopen is.