Gemelde aantallen leugens en bedrog zeer beperkt
‘Wetenschap fraudeert nauwelijks’
Weten we dat zeker? Of registeren we het fijn niet?
Gelezen: Volkskrant
In Amerika heb je het Office of Research Integrity (ORI). In Nederland bestaat het Landelijk Orgaan Wetenschappelijke Integriteit (LOWI). Het zijn instituten die waken over een eerlijke beoefening van wetenschap.
Een Nederlands instituut gaat naar het LOWI als men bij een vermeende fraudezaak er intern niet uitkomt. Dat leverde het LOWI een mager aantal van zeven aangedragen zaken op in de jaarverslagen van 2005 en 2006. Die zaken werden trouwens niet ontvankelijk verklaard. In 2006 werden maar liefst twee zaken aangedragen die in 2007 tot een oordeel van het LOWI hebben geleid.
Weinig aan de hand zo te zien voor wat betreft oneerlijk spel in academisch Nederland. De waarheid is door een onderzoek van het Amerikaanse ORI wellicht anders. Gemiddeld krijgt het ORI per jaar 24 zaken aangedragen die geld ontvangen van de National Institutes of Health (NIH). Afgezet tegen de 155.000 met NIH-dollars betaalde onderzoekers en projecten al net zo te verwaarlozen als de Nederlandse cijfers.
Dit is slechts een halve waarheid. De opstellers van een rapport benaderden in 2006 ongeveer 4.300 onderzoekers die door het NIH werden gefinancierd. De conclusie: vermoedelijk zouden er 2.325 fraudezaken moeten zijn waarvan er minstens 1.350 gemeld hadden moeten worden aan het ORI.
En dan zijn dit waarschijnlijk geflatteerde cijfers want de onderzoekers gingen er vanuit dat onderzoekers die niet meewerkten aan de enquíªte geen fraudegevallen kenden. Grote boosdoeners bij het frauderen waren hoogleraren en post-docs. De studenten waren de braafste jongentjes van de klas.
Omdat ook in Nederland men de vuile wetenschappelijke was liever niet buiten hangt zijn de enkele gevallen die het LOWI behandelt wellicht het topje van de ijsberg.
Ton Biesemaat | 27-06-08 16:26
Reacties
Nico | 27/06/08 om 21:42
Aardig dat de heer Biesemaat dat aandraagt. Bekend is prof.dr. Buck van de TU-Eindhoven met het onderzoek naar het geneesmiddel voor Aids. Ook TNO, RIVM en TUD zijn bekenden plaatsen waar dit gebeurd. De Brit Kevin Sweeney is slachtoffer van zo’n dubieus TNO-onderzoek – kosten Eur 6.000.000 – geworden. Hij zou zijn vrouw middels brand vermoord hebben en kreeg in hoger beroep 13 jaar gevangenisstraf.
De grap, niet voor Sweeney integendeel, is dat men er niets van leert. Maar dat hoeft ook niet. De ene hand wast de andere.
In het verre Groningen is weleens een meneer professor geworden, die een artikel in een vooraanstaand wetenschappelijk tijdschrift gepubliceerd had met alle gegevens uit een rapport dat hem was toegestuurd. Dr. Frits Pleiter, nu met pensioen, wees me er eens op.
Medewerkers en een hoogleraar van de Universiteit van Rostock, de een na oudste universiteit van Europa, maakten het nog bonter. Zij presteerden het in een niet peer-reviewed tijdschrift een artikel te publiceren, zonder enige referentie. Ze hadden alleen niet goed het rapport begrepen, want daarin stond dat de methode vanwege de gevoeligheid voor fouten juist niet werkte.
Begin augustus ga ik een lijstje van deze fraudeurs met referenties waar de fouten staan publiceren. Lijkt me ontzettend leuk.