NOS-chef vergat Bernard-zaak
In 1976 hield de NOS de uitzending van een belastend interview over prins Bernhard tegen, maar stelde het wel beschikbaar voor onderzoek. De baas weet het niet meer.
In 1976 had de NOS een belastend interview over prins Bernhard niet uitgezonden. Wel stelde de staatsomroep het interview ter beschikking aan de Commissie-Donner die de omkoping van Bernhard onderzocht.
We belden met Erik Jurgens (foto uit 1977), destijds verantwoordelijk voor de zaak als NOS-voorzitter. U kunt het vraaggesprek beluisteren (Windows Media, 7.30 minuten)
Jurgens zegt dat hij zich de kwestie na al die tijd niet kan herinneren. Het was volgens hem een zaak van de programmaleiding en op haar suggestie is de brief aan de Commissie-Donner geschreven volgens Jurgens.
Dat betrof Carel Enkelaar, Hoofd Dienst Telelevisieprogramma (eerder de eerste hoofdredacteur van het toenmalig NTS Journaal) en Jan de Troye, Programmacommissaris. “Carel Enkelaar kennende had hij het graag uitgezonden.”
Jurgens zegt toch zeker te weten dat hij als voorzitter van de NOS geen inbreng had bij het besluit om het interview niet uit te zenden, maar wel bij het ter beschikking stellen aan de Commissie-Donner:
“Ik heb blijkbaar de beslissing genomen gezien de bijzondere omstandigheden en het algemeen belang. Ik kan me de afweging niet meer herinneren, maar ik kan me voorstellen dat ik daar goede gronden voor had. Zo te lezen was de programmaleiding daar niet blij mee.”
Jurgens: “Het is totaal niet in mijn geheugen blijven zitten als iets belangrijks.” Jurgens weet zich wel zeker te herinneren dat hij er destijds geen contact over had met de RVD of Bernhard. Jurgens kwam uit de Tweede Kamer voor de PPR, de Politieke Partij Radicalen. Later kwam hij in de Eerste Kamer voor de PvdA en werd hoogleraar Mediarecht.
Ook waren er volgens hem geen banden tussen zijn familie en de RVD of het Koninklijk Huis. Erik Jurgens’ oom was Jan de Quay van de Nederlandse Unie en vader Rudolf Jurgens was lid van de Raad van Bestuur van Unilever (voorheen Van den Berg & Jurgens).
“Mijn vader had hem meegemaakt in de oorlog in Londen en hij was bepaald geen fan van prins Bernhard”, aldus Erik Jurgens.
Peter Olsthoorn | 11-03-08 11:09
Reacties
Ton Biesemaat | 12/03/08 om 09:33
Ten tijde van het kabinet Den Uyl zat de PPR daar ook in met minister Harry van Doorn http://nl.wikipedia.org/wiki/Kabinet-Den_Uyl , dat is dus zoals bekend ook ten tijde van de Lockheed-crisis 1976.
In het Carel Enkelaar-archief zit een reeks artikelen verschenen in het weekblad Accent (Hans Knoop – Telegraaf, daarvoor werd Accent gefinancierd door Philips) gericht tegen het economische collaboratieverleden van Harry van Doorn. Van Doorn leverde aan de Wehrmacht en in 1942 trad hij in dienst van het Ministerie van Justitie en ondertekende loyaliteitsverklaring. Harry van Doorn was gelijk na Bevrijding officier van Justitie die ondermeer de V-mann Van der Waals vervolgde en liet executeren. Van der Waals was in dienst van de SD en na ’45 zelfs van de Britten te Berlijn, een ware dubbelspion dus. Vlak na de oorlog zou Van Doorn volgens Accent en voormalige leden van de Rotterdamse recherche dossiers van collaborateurs hebben laten verdwijnen.
In het kabinet Den Uyl zat dus minstens 1 minister van CRM (dus NOS?) die chantabel was. Den Uyl ook al niet schoon aan de haak met verbloemen Northrop, studie Lí¼beck 1939 en sympathie toen Duitsland. Aantjes met zijn verleden. Er gaan ook geruchten over garant stellen hypotheek bungalow Buitenveldert Den Uyl door bunkerbouwer. Ergo: er was een klimaat van achterdocht en chantage. In die tijd liepen er nog legio actieve politici rond die chantabel waren.
Carel Enkelaar noemt het ‘dossier Van Doorn’ en ‘Haagse Affaires’, de Van Doorn-affaire loopt ook in 1976 van de zomer t/m oktober. Enkelaar had blijkbaar gezien zijn dossier een wantrouwen tegen Van Doorn? Ook tegen de PPR?