Column: Buitenlandse Zaken
Herfkens is cultuur
BuZa kijkt niet op een flatje of flesje.
Ja ik ben al heel lang gelukkig getrouwd. Dat gaat niet vanzelf, daar moet je iets voor doen. Een broekriem pakken en net zolang doorgaan totdat die stuk is, blijkt een probaat middel voor een gezellige oude dag.
Meestal nam ik in mijn drift ook nog even de kinderen mee, maar die zijn inmiddels het huis uit om nu door hun partner tot een goed huwelijk te worden bewerkt. Ik ben een druk baasje, nee niet qua werkzaamheden, maar van nature. ADHD, bestond in mijn jeugd nog niet, dus dat kan het niet zijn.
Om dit o zo gelukkige huwelijk voort te laten bestaan, nu de riem zijn werk heeft gedaan en ik haar hooguit nog eens laat kaartlezen of achteruit inparkeren om nog wat oude herinneringen en driften boven te halen, doet een weekendje uit ook wonderen.
Teneinde kaartlezen te voorkomen gaan wij steevast naar Den Haag, alwaar onze wortels liggen en wij een luxe hotel kennen met nota bene kamers met zeezicht en verhoogd bed om liggend in het donker van het niet bestaande uitzicht te kunnen genieten.
Daar eens gezeten, kwam er onder het lezen van de menukaart een ietwat luidruchtig gezelschap binnen van zo’n dertig personen, naast ons plaatsnemend. De dienstdoende borden- en glazendrager vanzelfsprekend terstond aangesproken. Verscholen achter een veel te grote menukaart, fluisterde hij ons toe dat dit een gezelschap was van BuZa en als wij daar last van zouden hebben, wij wel een ander tafeltje kunnen krijgen.
Als mijn vrouw mij niet klein krijgt, BuZa al helemaal niet. De schalensjouwer werd nu wat nerveus, hij wist wat er komen ging met dit gezelschap. “Meneer u moet (ik moet niks) weten dat wij zonder BuZa dit etablissement wel kunnen sluiten, zij komen hier een paar maal per week, blijven altijd slapen, dus u begrijpt toch wel”¦” Ik begrijp heel veel, maar er zijn van die momenten dat mijn I.Q. dat van een Tweede Kamerlid absoluut niet overstijgt, dus nee, ik begreep er niets van, maar bood de arme slaaf aan (mijn vrouw toonde opeens erg veel begrip voor hem) mij gedeisd te houden. Want dat was, na enige uitleg, zijn boodschap.
Het ging om een Albanees op bezoek, genoeg voor een gelag. De decadentie overviel hem. ‘Is dit dus wat we allemaal gemist hebben’, dacht hij luidkeels de zaal in. Voor zijn verlatenheid hadden de BuZa medewerkers allang geen oog en oor meer. De wijn werd rijkelijk geschonken en hij nam als enige een wijs besluit en vertrok reeds om half tien naar zijn kamer.
Zo te zien naar grote opluchting van zijn tafelgenoten, want die zetten het onmiddellijk op een ongelooflijk zuipen. Voor mij de tijd rijp eens als gewone burger een goed gesprek met BuZa aan te gaan. De bordenverplaatser verstond zijn vak, hij zag mijn voornemen en snelde naar mij toe. “Meneer, dat zou ik niet doen, alstublieft, bespaar ons een slechte naam.” Tevergeefs.
Een aantal ambtenaren kon hun walging over het verschijnen van een burger niet maskeren, als ze daar al een poging toe deden, hun avond was verpest. Zij vertrokken naar de kamer. Nimmer geweten dat er zoveel echtparen bij BuZa werken.
Een kamer in betreffend hotel kost minimaal 350 euro per nacht, de gekozen wijn 48 euro per fles, waarvan er 64 op de rekening stonden de volgende morgen. Ja, en ik moest als belastingbetaler niet zo zeuren meldde een ambtenaar met kater moederziel alleen in de ontbijtzaal: “In het bedrijfsleven gaat het net zo.”
Beetje leugen hoort bij dit tafereel. Ten eerste, ondernemingen spelen niet met gemeenschapsgeld. Ten tweede, in het bedrijfsleven gaat het niet zo. Dat weet ik als ondernemer maar al te goed. En als het incidenteel wel eens zo gaat, gaat de broekriem door het bedrijf.
Niquote | 09-03-08 08:49
Reacties
Superknor | 09/03/08 om 12:48
Leuk stuk! Hopelijk wordt het na de revolutie allemaal beter.
Superknor | 09/03/08 om 12:49
Leuk stuk! Hopelijk wordt het na de revolutie allemaal beter, als Nederland weer een democratie is.
L.L. hemelsblauw | 09/03/08 om 19:35
@ R.I.P. Vroon
Deed u dat nou expres? Deze column posten uitgerekend direct na afloop van International Women’s Day 2008? Met al uw geleur met die broekriemen moet ik zeggen dat de combinatie mij wat ongelukkig trof.
Echter, uw verhandeling over de cultuur bij BuZa gelezen hebbende, hoop ik dat u zich wellicht kunt indenken waarom procentueel zoveel Nederlandse vrouwen er de voorkeur aan geven om part-time te werken. Daar bedoel ik mee: als je part-time in loondienst werkt, draag je ook aanzienlijk minder belasting af aan de Nederlandse Staat. Een erezaak, met zoveel misbruik in Den Haag!
R.I.P.Vroon | 10/03/08 om 02:48
@hemelsblauw
Een column geeft de auteur de vrijheid fictie en non-fictie dusdanig te vermengen dat er voor de lezer een gerecht ontstaat, waarvan de kok geen idee heeft of de welkome gast het lekker vindt, maar er toch zoveel is, dat de smulpaap er alles uit kan halen wat wel smakelijk wordt gevonden. Een culinair cryptogram, als rustpunt, moment van gedachte, bezinning en relativering tussen list en bedrog, immers het onderwerp van deze site. Niet meer, niets minder. De journalist Olsthoorn zal zich immer kwijten aan het zorgvuldig natrekken van bronnen en het toepassen van hoor en wederhoor. Zover ik dat kan beoordelen, doet hij dat op uiterst integere wijze.
De columnist daarentegen kent die beperkingen niet. In zoverre, hij dient zich zeer bewust te zijn van de kwaliteit van zijn gerecht, voedselvergiftiging kan hij zich niet veroorloven, maar het is immer aan de lezer de puzzel naar smaak op te lossen en niet aan de auteur. Uw door mij gewaardeerde bijdragen aan deze site kennende, zou een polemiek over velerlei vraagstukken voor de hand liggen. Echter, ben een zeer druk bezet mens en verzoek u vriendelijk de komende weken nog wat columns af te wachten, om u een goed oordeel te kunnen vellen of een dergelijke exercitie welkom is. Bent u dat dan nog van mening, zal ondergetekende dat niet schuwen. U bent in ieder geval op de hoogte dat de metafoor, noch de dubbele laag, in dat geval geschuwd mogen worden en gaarne ietwat gelardeerd met humor. Maar maak mij, zeker wat het laatste betreft, daar geen zorgen over.
Vriendelijke groet
R.I.P.Vroon