Leugens.nl

Hele uitgeschreven tekst Pauw en Witteman 

Joran: de leugenis niet waar

Over de Arubaanse vriend die hij niet wil ‘zwartpraten’ en de man in het bootje die hij al dan niet kende.

In Pauw & Witteman heeft Joran van der Sloot gisteravond gereageerd op de aangekondigde onthulling van Peter R. de Vries. Op Dumpert.nl staat het telefoongesprek, dat zeven minuten duurde.

Hieronder de uitgeschreven tekst, inclusief de dubbele woorden die Van der Sloot uitte. Op vierenhalve minuut gaat het over de man in het bootje. Dat gedeelte is vet gemaakt.

Bovendien is niet uitgesloten dat de man die met de verborgen camera te werk ging een drugsdealer was en Van der Sloot ook voorzag, zo lezende. Maar dat is speculatie. Leest en luistert u zelf.

Paul Witteman: “Hoe gaat het nu met je?”
Van der Sloot: “Met mij gaat het goed goed hoor.”
Pauw: “Je bent anders wel het mikpunt van allerlei op- en aanmerkingen?”
Van der Sloot:”Ja, dat is jammer.”
Witteman: “Hoe is dat nu gegaan met die zogenaamde bekentenis?”
Van der Sloot: “Ja, nee, het het is dus wel waar. Ik heb wel aan iemand verteld iets dat ik niet had moeten vertellen in een verhaal. Iemand die die ik al al een tijd kende.”
Witteman: “Hoe lang kende je die al?”
Van der Sloot: “Zes maanden of zo.”
Pauw: “Wat heb je verteld?”
Van der Sloot: “Ja eh [lachje], iedereen iedereen ziet het zondag wel [lachje]. Ja, maar het is ook echt niet”¦ Dat is ook makkelijk bewijzen wat ik heb verteld niet waar is, dus eigenlijk eigenlijk wordt er een heleboel heisa over niks gemaakt. En dat is eigenlijk wel heel jammer. Want dat is ze hier een moeder en zo naartoe hebben gevlogen en dat allemaal hebben verteld. Maar we zien het wel.”
Pauw: “Is het dan niet goed om nu te vertellen wat je hebt gezegd en dan meteen uit te leggen waarom het dan niet waar is wat je hebt gezegd?”
Van der Sloot: “Ja, ik weet niet”¦Ik heb er met m’n ouders en advocaten over overgelegd en die hebben ook gezegd, ja, en die hebben ook gezegd hoe het is, ja en die zeggen ook beter gewoon niks zeggen.”
Witteman: “Het Journaal meldde vanavond at het zou gaan om het bericht dat jij, nadat jij met haar gevreeí«n had dat zij plotseling, of niet plotseling, maar in elk geval onwel werd, en levenloos werd, dat je een vriend hebt gebeld die met een bootje kwam en dat jullie toen op dat bootje zijn gegaan met haar en haar toen in het water hebben laten afglijden”¦
Van der Sloot: “Ja, dat is ook inderdaad wat ik heb verteld.”
Witteman: “Is dat niet heel lomp van je om te zeggen?”
Van der Sloot: “Dat is ook heel dom. Maar wat ik ik wilde zeggen: ik heb zes maanden een relatie met iemand opgebouwd en dat, ja, die persoon die deed heel erg”¦ja, heel moeilijk om uit te leggen”¦maar stoer, en dit is eigenlijk wat hij wou horen, dus ik heb hem gewoon verteld wat ie wou horen.”
Pauw: Hoe weet je dat ie dat wilde horen dan?
Van der Sloot: “Ja, ik had ook m’n vermoedens al een beetje hoor, want ja hij sprook [sec] met vrienden en andere vrienden van mij, vriendinnen van me, noem het maar op. Ik had geen super goed gevoel. En ja,..”
Pauw: “Het is dan toch gewoon ongelooflijk dom om dit te zeggen als het niet waar is?”
Van der Sloot: “Dat is zo dom, dat is zo dom. Het is echt dom, ja”¦”[lijkt te breken].
Witteman: “Denk je dat je gearresteerd gaat worden?”
Van der Sloot [herstel]: “Nee, ik denk het niet. Ik denk het niet. Misschien dat als ze de kans hebben. Ze hebben me wel voor minder gearresteerd. Maar ja. Ik ben echt gewoon een beetje getruct.”
Pauw: Heb je die vriend nog gesproken die jou dit verhaal heeft afgenomen?
Van der Sloot; Ja [lachje], ik heb net nog een gesprek met hem gehad, van twintig minuten of zo met hem gehad, net voor ik met jullie sprak”¦”
Witteman: “En heb je hem toen uitgekafferd?”
Van der Sloot [lachje]: “Nee, nee, ik praat eigenlijk nog normaal met hem.” [lachje]
Witteman: “Maar hij heeft je dan toch verraden, of niet?”
Van der Sloot: “Ja, hij, hij, hij wil niks zeggen”¦wat er komt, wat er komt, dat vertelt ie zondag pas.”
Pauw: “Maar hij heeft kennelijk, althans dat is een verhaal dat wij hebben gehoord, geld gekregen van Peter R. de Vries om jou een bekentenis”¦om een bekentenis van jou op te nemen.”
Van der Sloot: “Ja, dat weet ik niet. Volgens mij heeft ie zelf meer dan genoeg geld, maar”¦we zien het.”
Pauw: Wat is het voor jongen die deze bekentenis van jou heeft opgenomen?
Van der Sloot: Ja, ja kijk, ik weet ook niet wat ze zondag allemaal gaan uitzenden”¦ja, een wat oudere man die ik heb ontmoet en waar ik vrij veel mee om ben gegaan”¦Gewoon omdat ik hem ook een heel fascinerend iemand vond. Hij interes”¦ja, ik was heel erg geí¯nteresseerd in hem en ja, ik heb wel gewoon [lachje] verteld wat ie wou horen.”
Pauw: “maar hoe wist je dan dat hij niet oprecht was, dat je zegt ik heb hem verteld wat hij wou horen?
Van der Sloot: “Ja, nee, hij deed ook heel veel dingen die eigenlijk niet, die eigenlijk niet konden, dingen die ik zelf nooit zou doen. Sommige van die dingen deed hij wel.”
Pauw: “Voorbeeld?”
Van der Sloot: Jaja, ik ik wil daar geen voorbeeld van geven. Ik wil niet iemand anders gaan zwartpraten. Maar ja, hij heeft me nu dus blijkbaar opgenomen, of weet ik veel.”
Witteman: “met een verborgen camera en een verborgen microfoon. Dat heb je nooit in de gaten gehad waarschijnlijk?
Van der Sloot: “Tegenwoordig zijn die dingen zo klein dat ik dat niet in de gaten had. Maar het is gewoon ongelofelijk dom geweest, echt echt echt niet normaal dom. En ik hoop gewoon dat dat het wat rustiger blijft. Want er wordt nu een hele hoop heisa gemaakt, dat is niet goed.”
Pauw: Heb je contact gehad met de jongen met wie jij het lichaam van Natalee zou hebben vervoerd?
Van der Sloot: “Janee, nee, dat is gewoon iemand die ik op Aruba heb leren kennen. Pas nog toen ik daar was.”
Pauw: “Toen heb je hem nog gesproken?”
Van der Sloot: “Toen heb ik hem pas leren kennen.”
Pauw: “En heeft de politie nou bijvoorbeeld contact met die jongen dan?
Van der Sloot: “Ja, ik weet het ook niet. Ik weet het allemaal niet. Zoals ik aan jullie heb verteld, heb ik het ook aan m’n ouders en advocaat verteld. Maar ik weet niet wat daar allemaal afspeelt, en wat het openbare ministerie zelf denkt. Ik denk dat ze het gewoon gaan uitzoeken. En dat dan blijkt dat het niet zo is.”
Witteman: “En heeft”¦jij hebt contact gehad met je vader. [Joran: “ja”] Heeft je vader daar contact met justitie?”
Van der Sloot: “Ja, ja, ik weet niet. Volgens mij heeft ie een gesprek gehad met de officier. Maar toen zei die alleen dat ging over veiligheid.”
Witteman: “O, dus dat ging niet over een naderend onderzoek?
Van der Sloot: “Nee, nee.”
Pauw: “Want die meneer Mos, die heeft gezegd dat dit het ontbrekende gedeelte in het onderzoek was, namelijk jouw bekentenis.”
Van der Sloot: “Ja, eh, het is heel heel erg vervelend, maar wat ik heb gezegd klopt niet, dus”¦en da tis ook uit te zoeken of dat klopt of niet.”
Witteman: “Je bent dus niet met een bootje en Natalee Holloway het water opgegaan om haar daarna in het water te laten glijden?”
Van der Sloot: “Nee, tuurlijk niet.”
Witteman: “Dat is absoluut niet gebeurd?”
Van der Sloot: “Nee.”
Witteman: “En hoe is dat dan uit te zoeken dat dat niet klopt volgens jou?”
Van der Sloot: “Ja, ik weet het niet. Want dat moet wel met die persoon denk je dat tweeí«nhalf jaar iemand niet zou zeggen dat ze zoiets met me gedaan hebben. Dat kan toch niet”¦Nee, ik”¦ja, het is gewoon heel erg dom geweest.”
Witteman: “Neem je Peter R. de Vries iets kwalijk?”
Joran van der Sloot: “Nee, nee, hij doet zijn werk toch. Ik denk dat het zondag voor hele goeie televisie gaat maken. Alleen, het is jammer dat er bij een heleboel mensen ook een heleboel gevoelens meespelen en ja, die gaan wel gekwetst worden. Dat gaat voor hen geen goeie uitzending zijn, maar ja, het is gewoon zo.”
Pauw: “Joran, al die mensen die nu denken: die Joran van der Sloot, die heeft, die heeft van begin af aan gelogen. Dat is ook nog hier aan tafel door Peter R. de Vries gememoreerd. En nu heeft ie kennelijk weer tegen iemand anders gelogen. Waarom zouden we Joran van der Sloot nog geloven?”
Van der Sloot: “Ja, ja, dat vraag ik mezelf ook wel af. Er is geen enkele reden om me te geloven, nee”¦”
Witteman: “Ga je zondagavond kijken?”
Van der Sloot: Ik, ik denk dat ik zpondagavond wel ga kijken. Ik weet niet of ik het ga kijken waar ik nu ben. Maar ik denk wel dat ik het zondagavond ga kijken.”
Witteman: “Zou je willen overwegen om dan de dag erna bij ons te reageren?”
Van der Sloot: Ja mm, ik weet het niet. Ik heb zelf eigenlijk dat ik nu toch wil reageren. Ik zeg nu hoe het is en ik doe er vrij nuchter over”¦maar”¦we zien het wel.”
Witteman: “We bellen dan maandag weer.”
Van der Sloot: “Dat is goed. We bellen dan maandag wel weer.”
Witteman: “We danken je zeer dat je ons te woord hebt willen staan.”
Van der Sloot: Ja, nee, dat is goed.”
Witteman: “en we danken je oma ook.”
Van der sloot: “Dat doe ik.”
Witteman: “En zeg haar dus dat”¦jij en haar voor het eerst samen op televisie zijn.”
Van der Sloot: “OK.”
Witteman: Dankjewel Joran”
Pauw: “Dankjewel Joran.”
Van der Sloot: “Doei.“

Peter Olsthoorn | 02-02-08 08:26