Leugens.nl

GeenStijl effectonder de loep

De pers gaat naar de haaien. En dus de democratie. Maar de redder dient zich aan: de Media-ombudsman.

Hedenmiddag 14.00 uur; de prachtige, statige Industrieele Groote Club aan de Dam. De geboorte van de Stichting Media-ombudsman Nederland. De Smon. Maar je mag ook Mon zeggen, of M.O.N.

Eindelijk een orgaan om gal te spuwen over webloggers en ander rapaille dat het toetsenbord misbruikt? Nee, helaas niet. Daarvoor is er de Raad voor de Journalistiek. en die blijft.

De Media-ombudsman site is nog broodmager. Maar het doel staat er wel op: de Stichting MON gaat bomen over ‘de structurele vraagstukken betreffende health pharmacies journalistieke ethiek’. Er komt veel onderzoek over kwaliteit en ethiek. En daarover debat.

Mediaminister Plasterk zei in 2006 dat de pers dit orgaan zelf moest betalen. Hij ging dat niet doen. Maar de eerste 188.000 euro komt van het Stimuleringsfonds Pers. Die verdeelt geld van de Ster, dus de publieke omroep van Plasterk. En er komt 90.000 euro van de Universiteit van Amsterdam. En ook die wordt betaald door”¦minister Plasterk.

En wie leiden de pers uit de woestijn? Een zelfbenoemd duo: voorzitter Jan van Groesen (voorheen ANP, nu adviseur) en Kees Haak (voorheen Rotterdams Dagblad, nu ‘vice-voorzitter Stichting Media-Ombudsman’). Plus drie wijze oude journalisten in het bestuur: Willem breedveld (Trouw), Hans Goslinga (Trouw) en Redmar Kooistra (Vara, Volkskrant, AD).

Van Groesen (1943) schetste vanmiddag een verschrikkelijk beeld van de staat van de pers. Zodat de behoefte aan het nieuwe orgaan evident is. Immers, na een noodklokgelui van de WRR en vervolgens van de RMO is het er niet beter op geworden. Leest u hoe een leugenachtig metier wordt neergezet door het nieuwe opperhoofd:

• De nieuwsconsument wordt behaagd met verstrooiing en amusement;
• Het gaat nieuwe media vooral om korte, snelle producties en kopieergedrag
• De opkomst van nieuwe en digitale media (weblogs etc.) veroorzaakt een sluipende transformatie van het journalistieke vak;
• Scoringsdrift en oppervlakkigheid heerschen;
• De vrees is gewekt dat sensatie het gaat winnen van kwaliteit en informatie;
• Internet tart de maatschappelijke verantwoording door de media
• De stem des volks komt aan het woord, of degene die deze vertegenwoordigt, met beperkte deskundigheid;
• Journalistiek heeft respect verloren en dat is de eigen schuld;
• Het democratische gehalte van de samenleving wordt aangetast;
• De journalistiek zelf doet nauwelijks iets om het tij te keren.

En wat is de oplossing van de ‘Media-ombudsman’ voor deze verschrikkelijke crisis waarin GeenStijl cs. en onoplettende journalisten de Nederlandse pers hebben gestort? Er moeten richtsnoeren komen en ethische codes. Ook voor wat hij noemt “digitale journalistieke en internetproducties”.

Ondanks dit alles komt er wel pragmatisch onderzoek: naar het functioneren van ombudsmannen in de pers; en naar de rol van die ethische perscodes. En er is internationale aansluiting.

(Zie ook Spits-blog Bart Brouwers)

Peter Olsthoorn | 09-01-08 16:48