'Harold Robbins, de man die seks uitvond'
Mythes van een seksauteur
De mooie praatjes van de ‘Onassis van de luchthavennovelles’.
Harold Robbins was de meeste succesvolle Amerikaanse auteur over seks. En ook één van de eerste, vanaf ‘Never Love a Stranger’ in 1948. Bkene werd hij met The Carpetbeggers, hoewel de recensie in the New York Times luidde:
“Het was niet gepast om The Carpoetbegger tussen twee kaften uit te geven. Het had beter op de muur van een publiek toilet gekrast kunnen worden.”
Robbins kon het niet deren, hij maakte een fortuin met 750 miljoen dollar met even zovele verkochte exemplaren. Hij zei ook graag dat negen op de tien faculteiten literatuur van de Amerikaanse universiteiten zijn werk op de lijst had staan.
Maar Robbins jokte wel vaker, het was een levensstijl geworden, zo staat in de nu uitgekomen biografie. Het doel: zijn leven nóg kleurrijker voor te stellen dan het al was.
Vooral de heroí¯ek was verzonnen, meldt biograaf Andrew Wilson. Zo vertelde hij overal dat hij – een joods jongetje – op de drempel van een verschrikkelijk katholiek weeshuis was gezet in Hell’s Kitchen, achter- en gangsterbuurt in New York. Van zijn 15 medebewoners overleefden er maar een paar. Enkelen lieten het leven na een veroordeling tot de elektrische stoel.
Zijn vrouw, zei hij, kreeg gouden kunstnagels omdat de vingers al vol waren met gouden ringen. Zijn feesten waren gelardeerd met decimeters brede schalen met cocaí¯ne.
Bij de marine, vertelde hij graag, was hij de enige overlevende van een gezonken onderzeeboot. Vervolgens maakte hij fortuin en verloor alles in één keer in de suikerhandel. Zijn eerste vrouw was een Chinese danseres die overleed door de beet van een papegaai.
Allemaal niet waar: wel werd hij opgevoed door zijn vader, maar trouwde zijn jeugdliefde en had een baantje bij Universal Studios. Daar deed hij de eerste inspiratie op voor zijn boeken.
Zijn allereerste pagina, vertelde hij graag, was het gevolg van een weddenschap met een collega. Hij leerde dat verhalen vertellen zo eenvoudig was. Was niet waar, maar als geen ander leerde Robbins hoe graag mensen zich laten foppen zolang het vermakelijk is.
Wilson, als een goed biograaf, roept sympathie en afkeer op voor deze bijzondere mythomaan, wiens leven toch een soort van ‘pornotopia‘ was die lezers afgunstig maakt.
Peter Olsthoorn | 26-10-07 09:00
Reacties
Gerwin | 26/10/07 om 20:13
Ik kan me die man wel voorstellen. Vroeger deed ik dat ook wel, vond het leuk om te liegen en te zien dat anderen het nog geloofden ook. Tot mijn vader op een moment weer eens iets riep over een leugen. Het was een leugen wat ik een jaar geleden had verteld en toen dacht ik: “Zo, dat gaat wel ver. Had niet gedacht dat hij het nog wist, maar eens oppassen”. Toen gelijk een paar langlopende leugens rechtgezet ;-).
Maar goed, ik vind het wel een grappig mannetje. Beetje liegen, beetje geld verdienen met sex.. In mijn ogen goed bezig hoor.