Penguin wil boek uit de handel nemen
Memoires bijeen gefantaseerd
Vrouwelijk ‘lid van een drugsbende’ gesnapt met haar prachtige ‘Love and Consequences’.
Gelezen: New York Times, Wall Street Journal
‘Love and Consequences – A Memoir of Hope and Survival’, kopen nu het nog kan. Want de Britse uitgever Pearson wil dochter Riverhead Books – onderdeel van Penguin – verplichten om het boek uit de handel te halen.
Waarom dan wel? “Vanwege inaccuraatheden”, zegt David Shanks, de baas voor Penguin in de Verenigde Staten. Hij heeft al 19.000 exemplaren naar winkels verscheept.
Deze mijnheer gaat ervan uit dat memoires waar moeten zijn. Dat is een uniek standpunt. Memoires zijn, jammer voor u misschien, altijd gelogen. Wat weten we van de verfraaiingen en weglatingen? Gelukkig niets.
De schrijfster is Margaret Jones. Dat is een pseudoniem voor Margaret Seltzer (33). New York Times schreef vorige week een profiel van haar in een bijlage, zoals dat tegenwoordig gaat in het promotiekarretje waar kranten zich voor laten spannen.
Dat artikel in House & Home van de The New York Times maakte enkele tongen los. Onde rmeer van haar zus. Dat Seltzer helemaal niet in de beruchte achterbuurt South Central Los Angeles (u weet wel, van de rassenrellen) opgroeide.
Noch was ze verplicht drugskoerier voor de nog beruchtere Bloods
onder een vreselijk regime. Haar negerstiefmoeder en haar negerbroertjes Terrell and Taye die al jong lid werden van de Bloods, ontsproten aan de fantasie.
Integendeel, Seltzer kende een luizenleven in de fraaie buitenwijk Sherman_Oaks aan het andere einde van de stad. En ze is ook 100 procent van blanke afkomst, in tegenstelling tot wat ze beweerde. Ze bezocht een private school. Maar haalde niet, zoals ze memoreert, na een hard leven nog een bul van de Universiteit van Oregon.
Ze moest erg huilen, deze ‘Peggy’, toen de krant haar wederom belde met de ontmaskering. Want de details voor het boek had ze goed onderzocht, en veel gehoord van vrienden die met bendes te maken hadden. Ze schreef in een koffiezaak in de achterbuurt, zegt ze nu. En ze had een goed doel: een stem geven aan de arme sloebers die zuchten onder het leven in de sloppenwijken.
Haar redacteur bij de uitgever die drie jaar aan het boek werkte, ene Sarah McGrath, schenkt nog maar eens in.
Peter Olsthoorn | 04-03-08 13:08
Reacties
Ton Biesemaat | 04/03/08 om 22:43
Doet me denken aan de gevierde Nederlandse schrijfster Helga Ruebsamen die haar Joodse achtergrond bij elkaar fantaseerde. In mijn boek Bernhardgate komt ze voor omdat ze van Pieter Broertjes de gelegenheid kreeg op de voorpagina van de Volkskrant een vaarwel te schrijven bij de uitvaart van Prins Bernhard. Helga Ruebsamen was de vriendin van een imtimus van de Prins. Haar broer bevestigde tegenover mij dat ze er maar op los verzon. Ach ja, fantasie tierde welig in de kringen rondom de Prins.